เด็กที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ หมายถึง
เด็กที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้เป็นนักเรียนที่มีมองเห็นความบกพร่องได้ไม่ชัดเจน
ซึ่งจะแตกต่างไปจากนักเรียนที่ความบกพร่องประเภทอื่น ๆ เช่น
นักเรียนที่มีความบกพร่องทางการเห็น นักเรียนที่มีความบกพร่องทางการได้ยิน
นักเรียนที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา หรือนักเรียนที่มีความบกพร่องทางร่างกาย
เป็นต้น จึงทำให้นักเรียนเหล่านี้ไม่ได้รับการช่วยเหลือมากนัก นักจิตวิทยาและนักการศึกษาหลายท่านได้ให้ความหมายของคำว่า
“ความบกพร่องทางการเรียนรู้” ไว้อย่างสอดคล้องกัน เช่น กุลยา ก่อสุวรรณ (2553:
33 – 34) ได้ให้ความหมายของนักเรียนที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้
หมายถึง ความผิดปกติของกระบวนการทางจิตวิทยาพื้นฐานที่เกี่ยวข้องกับความเข้าใจ
การใช้ภาษา การพูด หรือการเขียนอย่างน้อยหนึ่งด้าน ซึ่งเห็นได้จากปัญหาด้านการฟัง
การคิด การพูด การอ่าน การเขียน การสะกด หรือการคิดหาคำตอบทางคณิตศาสตร์
แต่ที่นี้ไม่รวมถึงนักเรียนที่มีปัญหาด้านการเรียนที่เกิดจากความบกพร่องทางการเห็น
การได้ยิน การเคลื่อนไหว ความบกพร่องทางสติปัญญา ปัญหาทางอารมณ์
หรือขาดการกระตุ้นทางสิ่งแวดล้อม วัฒนธรรมและเศรษฐกิจ ส่วนในงานวิจัยของดารณี
ศักดิ์ศิริผล (2549: 20 – 21) ที่ได้พัฒนารูปแบบการเสริมสร้างทักษะการเรียนรู้ของเด็กปฐมวัยที่มีภาวะเสี่ยงต่อการเกิดปัญหาทางการเรียนรู้
ได้ให้ความหมายของนักเรียนที่มีความบกพร่องทางเรียนรู้ว่า หมายถึง
เป็นนักเรียนที่มีความบกพร่องของขบวนการพื้นฐานทางจิตวิทยาการเรียนรู้
หรือเกิดจากความบกพร่องทางพันธุกรรม
ทำให้นักเรียนมีปัญหายุ่งยากในการดำเนินชีวิตประจำวัน การแสดงออกทางพฤติกรรม
การรับรู้ทางสังคม และการมีปฏิสัมพันธ์กับบุคคลอื่น
ซึ่งมีผลโยงไปถึงการมีปัญหาในการใช้ภาษา ทั้งด้านการฟัง การอ่าน การพูด การเขียน
และการสะกาดคำ หรือการคำนวณ ตลอดจนปัญหาในเรื่องของการเคลื่อนไหว
การรับรู้อารมณ์พฤติกรรม โดยไม่ได้เกิดจากความบกพร่องทางสติปัญญา ความบกพร่องทางประสาทสัมผัสปัญหาทางพฤติกรรม
ความแตกต่างทางวัฒนธรรม ซึ่งปัญหาเหล่านี้จะส่งผลต่อการเรียนของนักเรียน
ทำให้นักเรียนไม่ประสบผลสำเร็จทางการเรียนหนังสือ
โดยวิธีเดียวกันกับนักเรียนปกติได้
จำเป็นต้องให้บริการทางการศึกษาที่แตกต่างไปจากนักเรียนปกติ หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าการศึกษาพิเศษ
นอกจากนี้ สมทรัพย์ สุขอนันต์ (2547: 1 – 2) ได้ให้ความหมายของนักเรียนที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้
หมายถึง
ภาวะบกพร่องในการเรียนรู้เป็นความผิดปกติตั้งแต่หนึ่งด้านขึ้นไปของกระบวนการทางจิตวิทยาที่เกี่ยวข้องกับการเข้าใจ
การใช้ภาษา การพูด การเขียนของนักเรียน ซึ่งความผิดปกติดังกล่าวนี้แสดงออก
โดยนักเรียนที่มีความสามารถย่อหย่อนในการฟัง การคิด การพูด การอ่าน การเขียน
การสะกดคำ และการคำนวณภาวะบกพร่องในการเรียนรู้นี้
ยังนับเนื่องมาถึงความบกพร่องในการรับรู้ (perceptual handicaps) การกระทบกระเทือนทางสมอง (brain injury) การทำงานที่ผิดปกติเล็กน้อยของระบบสมอง
(minimal branin dysfunction) ความผิดปกติในการอ่านและการสะกดคำ
(dyslexia) ภาวะขาดความสามารถในการเข้าใจถ้อยคำ
ซึ่งเกี่ยวเนื่องกับเรื่องการพัฒนาการโดยเฉพาะ (developmental aphasia) ทั้งนี้คำว่า Learning Disabilities ไม่นับรวมไปถึงปัญหาทางการเรียน
อันมีสาเหตุสำคัญมาจากความพิการทางสายตา การได้ยิน หรือการควบคุมกล้ามเนื้อ
ไม่นับรวมถึงปัญหาทางการเรียน อันมีสาเหตุหลักมาจากการเป็นปัญญาอ่อน (mental
retardation) การมีความผิดปกติทางอารมณ์ (emotional
disturbance) ตลอดจนการอยู่ในสิ่งแวดล้อมวัฒนธรรม
หรือฐานะทางเศรษฐกิจที่ด้อยกว่าผู้อื่น
ในต่างประเทศมีหน่วยงานที่เกี่ยวข้องได้ให้ความหมายของความบกพร่องทางการเรียนรู้ดังนี้
คณะกรรมการภาวะความบกพร่องทางการเรียนรู้แห่งชาติ (กุลยา ก่อสุวรรณ. 2553:
34; อ้างอิงจาก The Nation Joint Committee for Learning
Disabilities: NJCLD. 1997: 29) ได้ให้คำจำกัดความว่าเป็นกลุ่มของความผิดปกติที่ส่งผลให้เกิดปัญหาด้านการฟัง
พูด อ่าน เขียน การให้เหตุผล หรือความสามารถด้านคณิตศาสตร์
ซึ่งความผิดปกตินี้เกิดเฉพาะบุคคล ผู้เชี่ยวชาญสันนิษฐานว่าความผิดปกตินี้เกิดจากการทำงานของระบบประสาทสมองส่วนกลางบกพร่อง
ผู้ที่มีภาวะนี้แล้วจะเป็นไปตลอดชีวิต และอาจมีปัญหาด้านการกำกับตนเอง
การรับรู้ทางสังคม และปฏิสัมพันธ์ทางสังคม
ร่วมด้วยแต่ปัญหาเหล่านี้ไม่ได้ทำให้เกิดภาวะบกพร่องทางการเรียนรู้สอดคล้องกับกระทรวงศึกษาธิการของสหรัฐ
(U.S. Office of Education) (ผดุง อารยะวิญญู. 2544: 2 – 3) ซึ่งนิยามไว้ว่า
“ความบกพร่องทางการเรียนรู้” หมายถึง ความผิดปกติของกระบวนการทางจิตวิทยา (psychological
process) อย่างหนึ่ง
ซึ่งเกี่ยวข้องกับความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับการใช้ภาษา การพูด หรือการเขียน
ทำให้บุคคลที่มีความผิดปกติดังกล่าวด้อยสามารถในการฟัง การคิด การพูด การอ่าน
การเขียน หรือการคำนวณทางคณิตศาสตร์
คำนี้มีความหมายรวมไปถึงความบกพร่องทางการรับรู้ การได้รับบาดเจ็บทางสมอง
ความบกพร่องในการฟังและพูด (aphasia) ความบกพร่องทางการอ่าน (dyslexia)
ด้วย แต่ไม่ครอบคลุมไปถึงผู้ที่มีปัญหาในการเรียนรู้
อันเนื่องมากจากความบกพร่องทางสายตา ความบกพร่องทางการได้ยิน
ความบกพร่องทางร่างกาย ความบกพร่องสติปัญญา การด้อยโอกาสทางวัฒนธรรม เศรษฐกิจ
และสิ่งแวดล้อม และสมาคมความบกพร่องทางการเรียนรู้แห่งออสเตรเลีย (The
Australian Learning Disability Association (ALDA). 2009: online) ได้ให้ความหมายไว้ว่า
เป็นความหลากหลายของความบกพร่องที่มีผลต่อการรับข้อมูลความเข้าใจ การจัดระบบข้อมูล
รวมทั้งการใช้ภาษาทั้งวจนภาษาและอวัจนภาษา
ความบกพร่องเหล่านี้เป็นผลมาจากความผิดปกติของกระบวนการทางจิตวิทยา
ที่เกี่ยวข้องกับการเรียนรู้การเชื่อมโยงการคิดและการใช้เหตุผล
จากความหมายของนักเรียนที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ที่กล่าวมาข้างต้น
สรุปได้ว่านักเรียนที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ หมายถึง
นักเรียนที่มีความผิดปกติในเรื่องของกระบวนการทางจิตวิทยา
ทำให้นักเรียนมีปัญหาในด้านการใช้ภาษา การฟัง การพูด การอ่าน การเขียน การสะกดคำ
และการคิดคำนวณ ซึ่งสาเหตุต่าง ๆ เหล่านี้
ไม่ได้เกิดจากความบกพร่องทางการเห็นการได้ยินการเคลื่อนไหวของร่างกาย
หรือปัญญาอ่อน รวมทั้งความเสียเปรียบทางสภาพแวดล้อม ดังนั้น จึงจำเป็นต้องให้บริการทางการศึกษาที่แตกต่างไปจากนักเรียนปกติ
หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าการศึกษาพิเศษ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น