Thailand
Thailand is a country that lies in the heart of Southeast Asia. It is bordered to the north by Burma and Laos, to the east by Laos and Cambodia, to the south by the Gulf of Thailand and Malaysia, and to the west by the Andaman Sea and the southern extremity of Burma. Its maritime boundaries include Vietnam in the Gulf of Thailand to the southeast and Indonesia and India in the Andaman Sea to the southwest.
The country is a kingdom, with most recorded reigns in the world; a constitutional monarchy with King Bhumibol Adulyadej, the ninth king of the House of Chakri, who has reigned since 1946, making him the world's longest-serving current head of state and the longest-reigning monarch in Thai history. The king is officially titled Head of State, the Head of the Armed Forces, an Upholder of the Buddhist religion, and the Defender of all Faiths. The largest city in Thailand is Bangkok, the capital, which is also the country's center of political, commercial, industrial and cultural activities.
Thailand is the world's 50th largest country in terms of total area (slightly smaller than Yemen and slightly larger than Spain), with a surface area of approximately 513,000 km2 (198,000 sq mi), and the 21st most-populous country, with approximately 64 million people. About 75% of the population is ethnically Thai, 14% is of Chinese origin, and 3% is ethnically Malay; the rest belong to minority groups including Mons, Khmers and various hill tribes. There are approximately 2.2 million legal and illegal migrants in Thailand. Thailand has also attracted a number of expatriates from developed countries. The country's official language is Thai. Its primary religion is Buddhism, which is practiced by around 95% of all Thais.
Thailand experienced rapid economic growth between 1985 and 1995 and is a newly industrialized country with tourism, due to well-known tourist destinations such as Pattaya, Bangkok, Phuket, Chiang Mai and Ko Samui, and exports contributing significantly to the economy.
Etymology
The country's official name was Siam (Thai: สยาม RTGS: Sayam, pronounced [sàˈjǎːm]) until June 23, 1939, when it was changed to Thailand. It was then renamed Siam from 1945 to May 11, 1949, after which it was again renamed Thailand. Also spelled Siem, Syâm or Syâma, it has been identified with the Sanskrit Śyâma (श्याम, meaning "dark" or "brown"). The names Shan and A-hom seem to be variants of the same word, and Śyâma is possibly not its origin but a learned and artificial distortion.
The word Thai (ไทย) is not, as commonly believed, derived from the word Tai (ไท) meaning "freedom" in the Thai language; it is, however, the name of an ethnic group from the central plains (the Thai people). A famous Thai scholar argued that Tai (ไท) simply means "people" or "human being" since his investigation shows that in some rural areas the word "Tai" was used instead of the usual Thai word "khon" (คน) for people. The Thai use the phrase "land of the free" to express pride in the fact that Thailand is the only country in Southeast Asia never colonized by a European power.
While the Thai people will often refer to their country using the polite form Prathet Thai (Thai: ประเทศไทย), they most commonly use the more colloquial word Mueang Thai (Thai: เมืองไทย) or simply Thai (Thai: ไทย); the word mueang (Thai: เมือง) meaning nation but most commonly used to refer to a city or town. Ratcha Anachak Thai (Thai: ราชอาณาจักรไทย) means "Kingdom of Thailand" or "Kingdom of Thai".
Etymologically, its components are: -Ratcha- (from Sanskrit raja, meaning "king, royal, realm") ; -ana- (from Pāli āṇā, "authority, command, power", itself from Sanskrit ājñā, same meaning) -chak (from Sanskrit cakra or cakraṃ meaning "wheel", a symbol of power and rule). The Thai National Anthem (Thai: เพลงชาติ) refers to the Thai nation as: prathet-thai (Thai: ประเทศไทย). The first line of the national anthem is: prathet thai ruam lueat nuea chat chuea thai (Thai: ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย) and was translated in 1939 by Colonel Luang Saranuprabhandi as: "Thailand is the unity of Thai blood and body."
History
The region known as Thailand has been inhabited by humans at least since the Paleolithic period, about 40,000 years ago. Similar to other regions in Southeast Asia, it was heavily influenced by the culture and religions of India, starting with the kingdom of Funan around the 1st century CE.
After the fall of the Khmer Empire in the 13th century, various states thrived there, such as the various Tai, Mon, Khmer and Malay kingdoms, as seen through the numerous archaeological sites and artifacts that are scattered throughout the Siamese landscape. Prior to the 12th century however, the first Thai or Siamese state is traditionally considered to be the Buddhist kingdom of Sukhothai, which was founded in 1238.
Following the decline and fall of the Khmer empire in the 13th–14th century, the Buddhist Tai kingdoms of Sukhothai, Lanna and Lan Xang (now Laos) were on the ascension. However, a century later, the power of Sukhothai was overshadowed by the new kingdom of Ayutthaya, established in the mid-14th century in the lower Chao Phraya River or Menam area.
Ayutthaya's expansion centered along the Menam while in the northern valley the Lanna Kingdom and other small Tai city-states ruled the area. In 1431, the Khmer abandoned Angkor after the Ayutthaya forces invaded the city.[ Thailand retained a tradition of trade with its neighbouring states, from China to India, Persia and Arab lands. Ayutthaya became one of the most vibrant trading centres in Asia. European traders arrived in the 16th century, beginning with the Portuguese, followed by the French, Dutch and English.
After the fall of Ayutthaya in 1767 to the Burmese, King Taksin the Great moved the capital of Thailand to Thonburi for approximately 15 years. The current Rattanakosin era of Thai history began in 1782, following the establishment of Bangkok as capital of the Chakri dynasty under King Rama I the Great. A quarter to a third of the population of some areas of Thailand were slaves.
Despite European pressure, Thailand is the only Southeast Asian nation that has never been colonized. Two main reasons for this were that Thailand had a long succession of very able rulers in the 19th century and that it was able to exploit the rivalry and tension between French Indochina and the British Empire. As a result, the country remained a buffer state between parts of Southeast Asia that were colonized by the two powers, Great Britain and France.
Western influence nevertheless led to many reforms in the 19th century and major concessions, most notably being the loss of a large territory on the east side of the Mekong to the French and the step-by-step absorption by Britain of the Malay Peninsula.
20th century
The losses initially included Penang and eventually culminated in the loss of four predominantly ethnic-Malay southern provinces, which later became Malaysia's four northern states, under the Anglo-Siamese Treaty of 1909.
In 1932, a bloodless revolution carried out by the Khana Ratsadon group of military and civilian officials resulted in a transition of power, when King Prajadhipok was forced to grant the people of Siam their first constitution, thereby ending centuries of absolute monarchy.
During World War II, the Empire of Japan demanded the right to move troops across Thailand to the Malayan frontier. Japan invaded the country and engaged the Thai Army for six to eight hours before Plaek Pibulsonggram ordered an armistice. Shortly thereafter Japan was granted free passage, and on December 21, 1941, Thailand and Japan signed a military alliance with a secret protocol wherein Tokyo agreed to help Thailand regain territories lost to the British and French. Subsequently, Thailand undertook to 'assist' Japan in its war against the Allies, while at the same time maintaining an active anti-Japanese resistance movement known as the Seri Thai. About 200,000 Asian labourers and 60,000 Allied POWs worked on the Thailand–Burma Death Railway.
Grand Palace in Bangkok built in 1782, is the official residence of the King of Thailand.
After the war, Thailand emerged as an ally of the United States. As with many of the developing nations during the Cold War, Thailand then went through decades of political instability characterised by coups d'état as one military regime replaced another, but eventually progressed towards a stable prosperity and democracy in the 1980s.
The Southern region
The Malay Peninsula was once known as Tanah Melayu (Malay Land). It extends from Singapore to the Isthmus of Kra bordering Burma, Thailand and Malay Land. Phuket is Bukit (hill) in Malay, "Satun" is "Setol" (a tropical fruit) was the Province of "Kedah" under the Malay Sultanate and Patani (Land of Farmers) was also part of the Malay Sultanate. In these areas people once spoke both English as well as Sam-sam, a local version of the Siamese language. The majority of residents were Muslims. Thailand pushed to dominate the peninsula as far as Malacca in the 1400s and held much of the peninsula for the next few centuries, including Tumasek (Singapore) some of the Andaman Islands and a colony on Java, but eventually failed when the British used force to guarantee their suzerainty over the sultanate.
All the states of the Malay Sultanate presented annual gifts to the Thai king in the form of a golden flower, which understood the gesture to be tribute and an acknowledgement of vassalage. The British intervened in the Malay State and with the Anglo-Siamese Treaty tried to build a railway from the south to Bangkok, Thailand relinquished sovereignty over what are now the northern Malay provinces of Kedah, Perlis, Kelantan and Terengganu to the British. Satun and Pattani provinces were given to Thailand. The Malay peninsula provinces were infiltrated by the Japanese during World War II, and by the Malayan Communist Party (CPM) from 1942 to 2008, when they decided to sue for peace with the Malaysian and Thai governments after the CPM lost its support from Vietnam and China subsequent to the Cultural Revolution. Recent insurgent uprisings may be a continuation of separatist fighting which started after World War II with Sukarno's support for the PULO, and the intensification. Most victims since the uprisings have been Buddhist and Muslim bystanders.
Politics and government
History
Bangkok's Democracy Monument: a representation of the 1932 Constitution sits on top
of two golden offering bowls above a turret.
Since the political reform of the absolute monarchy in 1932, Thailand has had 17 constitutions and charters. Throughout this time, the form of government has ranged from military dictatorship to electoral democracy, but all governments have acknowledged a hereditary monarch as the head of state.
28 June 1932
Prior to 1932, the Kingdom of Siam did not possess a legislature, as all legislative powers were vested within the person of the monarch. This has been the case since the foundation of the Sukhothai Kingdom in the 12th century: as the king was seen as a "Dharmaraja" or "King who rules in accordance with Dharma" (the Buddhist law of righteousness). However on 24 June 1932 a group of civilians and military officers, calling themselves the Khana Ratsadon (or People's Party) carried out a bloodless revolution, in which the 150 years of absolute rule of the House of Chakri was ended. In its stead the group advocated a constitutional form of monarchy with an elected legislature.
The "Draft Constitution" of 1932 signed by King Prajadhipok, created Thailand's first legislature, a People's Assembly with 70 appointed members. The assembly met for the first time on 28 June 1932, in the Ananda Samakhom Throne Hall. The Khana Ratsadon decided that the people were not yet ready for an elected assembly; however they later changed their minds. By the time the "permanent" constitution came into force in December of that year, elections were scheduled for 15 November 1933. The new constitution also changed the composition of the assembly to 78 directly elected and 78 appointed (by the Khana Ratsadon) together compromising 156 members.
1933 to 1997
For events subsequent to the abdication of the king, including the name change of 1939, up to the coup d'état of 1957, see Plaek Pibulsonggram. For additional history to 1997, refer to his successors in the List of Prime Ministers of Thailand.
1997 to 2006
See also: 1997 Constitution of Thailand
Ananda Samakhom Throne Hall the old meeting place of the National Assembly,
now only the State Opening is held there.
Parliament House the meeting place of the two chambers of the National Assembly of Thailand.
The 1997 Constitution was the first constitution to be drafted by popularly elected Constitutional Drafting Assembly, and was popularly called the "People's Constitution". The 1997 Constitution created a bicameral legislature consisting of a 500-seat House of Representatives (สภาผู้แทนราษฎร, sapha phutaen ratsadon) and a 200-seat Senate (วุฒิสภา, wuthisapha). For the first time in Thai history, both houses were directly elected.
Many human rights are explicitly acknowledged, and measures were established to increase the stability of elected governments. The House was elected by the first past the post system, where only one candidate with a simple majority could be elected in one constituency. The Senate was elected based on the province system, where one province can return more than one senator depending on its population size.
The two houses of the National Assembly have two different terms. In accordance with the constitution the Senate is elected to a six year term, while the House is elected to a four year term. Overall the term of the National Assembly is based on that of the House. The National Assembly each year will sit in two sessions an "ordinary session" and a "legislative session". The first session of the National Assembly must take place within thirty days after the general election of the House of Representatives. The first session must be opened by the king in person by reading a Speech from the Throne; this ceremony is held in the Ananda Samakhom Throne Hall. He may also appoint the crown prince or a representative to carry out this duty. It is also the duty of the king to prologue sessions through a Royal Decree when the House term expires. The king also has the prerogative to call extraordinary sessions and prolong sessions at his discretion.
The National Assembly may host a "Joint-sitting" of both Houses under several circumstances. These include: The appointment of a regent, any alteration to the 1924 Palace Law of Succession, the opening of the first session, the announcement of policies by the Cabinet of Thailand, the approval of the declaration of war, the hearing of explanations and approval of a treaty and the amendment of the Constitution.
Members of the House of Representatives served four-year terms, while senators served six-year terms. The 1997 People's Constitution also promoted human rights more than any other constitutions. The court system (ศาล, saan) included a constitutional court with jurisdiction over the constitutionality of parliamentary acts, royal decrees, and political matters.
The January 2001 general election, the first election under the 1997 Constitution, was called the most open, corruption-free election in Thai history. The subsequent government was the first in Thai history to complete a four-year term. The 2005 election had the highest voter turnout in Thai history. Despite efforts to clean up the system, vote buying and electoral violence remained problems of electoral quality in 2005.
The PollWatch Foundation, Thailand's most prominent election watchdog, declared that vote buying in this election, specifically in the North and the Northeast, was more serious than in the 2001 election. The organization also accused the government of violating the election law by abusing state power in presenting new projects in a bid to seek votes.
2006 coup d'état
Without meeting much resistance, a military junta overthrew the interim government of Thaksin Shinawatra on 19 September 2006. The junta abrogated the constitution, dissolved Parliament and the Constitutional Court, detained and later removed several members of the government, declared martial law, and appointed one of the king's Privy Counselors, General Surayud Chulanont, as the Prime Minister. The junta later wrote a highly abbreviated interim constitution and appointed a panel to draft a permanent constitution. The junta also appointed a 250-member legislature, called by some critics a "chamber of generals" while others claimed that it lacks representatives from the poor majority.
In this interim constitution draft, the head of the junta was allowed to remove the prime minister at any time. The legislature was not allowed to hold a vote of confidence against the cabinet and the public was not allowed to file comments on bills. This interim constitution was later surpassed by the permanent constitution on 24 August 2007.
Martial law was partially revoked in January 2007. The ban on political activities was lifted in July 2007, following the 30 May dissolution of the Thai Rak Thai party. The new constitution was approved by referendum on 19 August, which led to a return to democratic elections on 23 December 2007.
Political crisis
The People's Power Party (Thailand), led by Samak Sundaravej formed a government with five smaller parties. Following several court rulings against him in a variety of scandals, and surviving a vote of no confidence, and protesters blockading government buildings and airports, in September 2008, Sundaravej was found guilty of conflict of interest by the Constitutional Court of Thailand (due to being a host in a TV cooking program), and thus, ended his term in office.
He was replaced by PPP member Somchai Wongsawat. As of October 2008, Wongsawat was unable to gain access to his offices, which were occupied by protesters from the People's Alliance for Democracy. On December 2, 2008, Thailand's Constitutional Court in a highly controversial ruling found the Peoples Power Party [34] guilty of electoral fraud, which led to the dissolution of the party according to the law. It was later alleged in media reports that at least one member of the judiciary had a telephone conversation with officials working for the Office of the Privy Council and one other. The phone call was taped and has since circulated on the Internet. In it, the callers discuss finding a way to ensure the ruling PPP party would be disbanded. Accusations of judicial interference were levelled in the media but the recorded call was dismissed as a hoax. However, in June 2010, supporters of the eventually disbanded PPP were charged with tapping a judge's phone.
Immediately following what many media described as a "judicial coup", a senior member of the Armed Forces met with factions of the governing coalition to get their members to join the opposition and the Democrat Party was able to form a government, a first for the party since 2001. The leader of the Democrat party, and former leader of the opposition, Abhisit Vejjajiva was appointed and sworn-in as the 27th Prime Minister, together with the new cabinet on 17 December 2008.
Thailand remains an active member of ASEAN (Association of South East Asian Nations).
As of April 2010, a set of new violent protests by the Red Shirt opposition movement, possibly backed financially by fugitive former Prime Minister Thaksin Shinawatra, have resulted in 87 deaths (mostly civilian and some military) and 1,378 injured.[35] When the army tried to disperse the protesters on April 10, 2010, the army was met with automatic gunfire, grenades, and fire bombs from the opposition faction in the army, known as the "watermelon". This resulted in the army returning fire with rubber bullets and some live ammunition. During the time of the "red shirt" protests against the government, there have been numerous grenade and bomb attacks against government offices and the homes of government officials. Grenades were fired at protesters, that were protesting against the "red shirts" and for the government, by unknown gunmen killing one pro-government protester, the government stated that the Red Shirts protesters were firing the weapons at civilians.[
Armed forces
Royal Thai Navy HTMS Chakri Naruebet aircraft carrier F-16 Block 15OCUs in flight, Royal Thai Air Force
Main article: Royal Thai Armed Forces
The Royal Thai Armed Forces (Thai: กองทัพไทย: Kongthap Thai) is the name of the military of the Kingdom of Thailand. It consists of the following branches:
- Royal Thai Army (กองทัพบกไทย)
- Royal Thai Navy (กองทัพเรือไทย, ราชนาวีไทย)
- Royal Thai Air Force (กองทัพอากาศไทย)
- Other Paramilitary Forces
Today the Royal Thai Armed Forces comprises about 1,025,640 personnel. The Head of the Thai Armed Forces (จอมทัพไทย: Chomthap Thai) is His Majesty King Bhumibol Adulyadej (Rama IX), however this position is only nominal. The Armed Forces is managed by the Ministry of Defence of Thailand, which is headed by the Minister of Defence (a member of the Cabinet of Thailand) and commanded by the Royal Thai Armed Forces Headquarters, which in turn is headed by the Chief of Defence Forces of Thailand.
According to the Constitution of the Kingdom, serving in the Armed Forces is a duty of all Thai citizens. However only males over the age of 21, who have not gone through reserve training of the Army Reserve Force Students are given the option of whether they want to volunteer for the armed forces, or pick the random draft. The candidates are subjected to varying lengths of training from 6 months to 2 years of fulltime service depending on their education, whether they have partially completed the reserve training course, and whether they volunteered prior to the drafting date (usually April 1 every year).
Candidates with a recognized bachelor's degree will be subjected to 1 year of full-time service if they picked the random draft, or 6 months if they volunteer at their respective district office (Sasadee).
Likewise, the training length is also reduced for those who have partially completed the 3-year reserve training course (Ror Dor). A person who completed 1 year out of 3 will only have to serve full-time for 1 year. Those completed 2 years of reserve training will only have to do 6 months of full-time training. While those who complete 3 years or more of reserve training will be exempted.
The Royal Thai Armed Forces Day is celebrated on January 18 to commemorate the victory of King Naresuan the Great in battle against the Crown Prince of Burma in 1593.
Education
Thailand enjoys a high level of literacy, and education is provided by a well-organized school system of kindergartens, primary, lower secondary and upper secondary schools, numerous vocational colleges, and universities. The private sector of education is well developed and significantly contributes to the overall provision of education which the government would not be able to meet through the public establishments. Education is compulsory up to and including age group 14, and the government provides free education through to age group 17.
Thailand has never been colonized, and its teaching relies heavily on rote rather than on student-centred methodology. Education in a modern sense is therefore relatively recent and still needs to overcome some major cultural hurdles to ensure further development and improvement to its standards.
The establishment of reliable and coherent curricula for its primary and secondary schools is subject to such rapid changes that schools and their teachers are not always sure what they are supposed to be teaching, and authors and publishers of textbooks are unable to write and print new editions quickly enough to keep up with the volatile situation.
Chulalongkorn University, established in 1917 is the oldest university in Thailand.
The issue concerning university entrance has therefore also been in constant upheaval for a number of years. Nevertheless, education has seen its greatest progress in the years since 2001. Most of the present generation of students are computer literate, and knowledge of English is on the increase at least in quantity if not in quality.
There has been concern in recent years regarding the low IQ scores of many Thai youth. A study in the Nation newspaper reported that the "Department of Health and the Department of Mental Health will (make) an effort to combat low intelligence, after it found the average IQ level among many youths was lower than 80." In 2006, the Vice Minister for Education Watchara Phanchet reported that "the average intelligence quotient (IQ) of Thai children, somewhere between 87 and 88 points, remains in the "low average" category when ranked internationally. Further, with the exception of the well-educated wealthy class, the level of English speaking remains quite low.
Science and technology
Main article: Science and technology in Thailand
Eastern Water Resources Development and Management Public Company Limited,
a water technology and wholesale supply company in Bangkok, Thailand
14" telescope Astronomical Seeing Test project National Astronomical Research Institute,
Ministry of Science & Technology
The National Science and Technology Development Agency is an agency of the government of Thailand which supports research in science and technology and their application in the Thai economy.
From the agency's website:
The National Science and Technology Development Agency (NSTDA) reflects the Thai government's deep commitment to apply scientific and technological capabilities to promote and sustain the nation's economic, social development and growth through the promotion of linkage and collaboration between the public and private sectors. Since its inception in 1991, NSTDA has grown into an active organization with a diverse program focusing on cutting-edge S&T research, design, development and engineering. NSTDA offers a full potential and opportunity for cooperative challenges and investment. Through such a convergence, the organization brings a layered, multi-faceted approach to the scholarly and most practical description of scientific and technological discoveries and advancement to serve national needs and maintain a sustained linkage with the international community.
The Synchrotron Light Research Institute (SLRI) is a Thai research institution on physics, chemistry, material science and life sciences. It is located on the Suranaree University of Technology Campus (SUT), in Nakhorn Ratchaseema, about 300 km north east of Bangkok. The Institute, financed by the Ministry of Science and Technology (MOST), houses the only large scale synchrotron in South East Asia. It was originally built as the SORTEC synchrotron in Japan and later moved to Thailand and modified for 1.2 GeV operation. It provides users with regularly scheduled light.
Administrative divisions
Thailand is divided into 76 provinces (จังหวัด, changwat), which are gathered into 5 groups of provinces by location. There are also 2 special governed districts: the capital Bangkok (Krung Thep Maha Nakhon) and Pattaya, of which Bangkok is at provincial level and thus often counted as a province.
Each province is divided into districts and the districts are further divided into sub-districts (tambons). As of 2006 there are 877 districts (อำเภอ, amphoe) and the 50 districts of Bangkok (เขต, khet). Some parts of the provinces bordering Bangkok are also referred to as Greater Bangkok (ปริมณฑล, pari monthon). These provinces include Nonthaburi, Pathum Thani, Samut Prakan, Nakhon Pathom and Samut Sakhon. The name of each province's capital city (เมือง, mueang) is the same as that of the province. For example, the capital of Chiang Mai province (Changwat Chiang Mai) is Mueang Chiang Mai or Chiang Mai. The 76 provinces are as follows:
Foreign relations
The foreign relations of Thailand are handled by the Minister of Foreign Affairs of Thailand.
Thailand participates fully in international and regional organizations. It is a Major non-NATO ally of the United States. Thailand has developed increasingly close ties with other ASEAN members—Indonesia, Malaysia, the Philippines, Singapore, Brunei, Laos, Cambodia, Burma, and Vietnam—whose foreign and economic ministers hold annual meetings. Regional cooperation is progressing in economic, trade, banking, political, and cultural matters. In 2003, Thailand served as APEC host. Dr. Supachai Panitchpakdi, the former Deputy Prime Minister of Thailand, currently serves as Secretary-General of the United Nations Conference on Trade and Development (UNCTAD). In 2005 Thailand attended the inaugural East Asia Summit.
In recent years, Thailand has taken an increasingly active role on the international stage. When East Timor gained independence from Indonesia, Thailand, for the first time in its history, contributed troops to the international peacekeeping effort. Its troops remain there today as part of a UN peacekeeping force. As part of its effort to increase international ties, Thailand has reached out to such regional organizations as the Organization of American States (OAS) and the Organization for Security and Cooperation in Europe (OSCE). Thailand has contributed troops to reconstruction efforts in Afghanistan and Iraq.
Thaksin initiated negotiations for several free trade agreements with China, Australia, Bahrain, India, and the US. The latter especially was criticized, with claims that high-cost Thai industries could be wiped out.
Thailand joined the US-led invasion of Iraq, sending a 423-strong humanitarian contingent. It withdrew its troops on 10 September 2004. Two Thai soldiers died in Iraq in an insurgent attack.
Thaksin announced that Thailand would forsake foreign aid, and work with donor countries to assist in the development of neighbors in the Greater Mekong Sub-region.
Thaksin was criticized for acting undiplomatically with foreign leaders and the international community and there were allegations of gaffes at international meetings.
Thaksin was ambitious to position Thailand as a regional leader, initiating various development projects in poorer neighbouring countries like Laos. More controversially, he established close, friendly ties with the Burmese dictatorship, including extending the impoverished country a 4 billion baht credit line so it could conclude a satellite telecom deal with his family business.
Thaksin energetically supported his former foreign minister Surakiart Sathirathai's somewhat improbable campaign to become UN Secretary General.
Abhisit appointed Peoples Alliance for Democracy leader Kasit Piromya as Foreign Minister. Prior to his appointment, Kasit had led anti-Cambodia protests and called Cambodian Prime Minister Hun Sen a "gangster minded (ใจนักเลง)" (he later claimed the word he used actually meant "a person who is lionhearted, a courageous and magnanimous gentleman"). In April 2009, "large-scale fighting" erupted between Thai and Cambodian troops amid the 900-year-old ruins of the Preah Vihear Hindu temple near the Cambodian border. The Cambodian government claimed its army had killed at least four Thais and captured 10 more, although the Thai government denied that any Thai soldiers were killed or injured. Two Cambodian soldiers were killed and three Thai soldiers were killed. Both armies blamed the other for firing first and denied entering the other's territory.
Geography
Totaling 513,120 square kilometres (198,120 sq mi), Thailand is the world's 50th largest country in land mass, while it is the world's 20th largest country in terms of population. It is comparable in population to countries such as France and the United Kingdom, and is similar in land size to France and California in the United States. The local climate is tropical and characterized by monsoons. There is a rainy, warm, and cloudy southwest monsoon from mid-May to September, as well as a dry, cool northeast monsoon from November to mid-March. The southern isthmus is always hot and humid.
Thailand is home to several distinct geographic regions, partly corresponding to the provincial groups. The north of the country is mountainous, with the highest point being Doi Inthanon at 2,565 metres (8,415 ft) above sea level. The northeast, Isan, consists of the Khorat Plateau, bordered to the east by the Mekong River. The centre of the country is dominated by the predominantly flat Chao Phraya river valley, which runs into the Gulf of Thailand. The south consists of the narrow Kra Isthmus that widens into the Malay Peninsula. Politically, there are six geographical regions which differ from the others in population, basic resources, natural features, and level of social and economic development. The diversity of the regions is the most pronounced attribute of Thailand's physical setting.
The Chao Phraya and the Mekong River are the sustainable resource of rural Thailand. Industrial scale production of crops use both rivers and their tributaries. The Gulf of Thailand covers 320,000 square kilometres (124,000 sq mi) and is fed by the Chao Phraya, Mae Klong, Bang Pakong and Tapi Rivers. It contributes to the tourism sector owing to its clear shallow waters along the coasts in the Southern Region and the Kra Isthmus. The Gulf of Thailand is also an industrial center of Thailand with the kingdom's main port in Sattahip along with being the entry gates for Bangkok's Inland Seaport. The Andaman Sea is regarded as Thailand's most precious natural resource as it hosts the most popular and luxurious resorts in Asia. Phuket, Krabi, Ranong, Phang Nga and Trang and their lush islands all lay along the coasts of the Andaman Sea and despite the 2004 Tsunami, they continue to be and ever more so, the playground of the rich and elite of Asia and the world.
Plans have resurfaced of a logistical connection of the two bodies of water which would be coined the Thai Canal, analogous to the Suez and the Panama Canal. Such an idea has been greeted with positive accounts by Thai politicians as it would cut fees charged by the Ports of Singapore, improve ties with China and India, lower shipping times and increase ship safety owing to pirate fears in the Strait of Melaka and, support the Thai government's policy of being the logistical hub for Southeast Asia. The ports would improve economic conditions in the south of Thailand, which relies heavily on tourism income, and it would also change the structure of the Thai economy moving it closer to a services center of Asia. The canal would be a major engineering project and has expected costs of 20–30 billion dollars.
Economy
Thailand is an emerging economy and considered as a newly industrialized country. After enjoying the world's highest growth rate from 1985 to 1996 – averaging 9.4% annually – increased pressure on Thailand's currency, the baht, in 1997, the year in which the economy contracted by 1.9% led to a crisis that uncovered financial sector weaknesses and forced the Chavalit Yongchaiyudh administration to float the currency, however, Prime Minister Chavalit Yongchaiyudh was forced to resign after his cabinet came under fire for its slow response to the crisis. The baht was pegged at 25 to the US dollar from 1978 to 1997, however, the baht reached its lowest point of 56 to the US dollar in January 1998 and the economy contracted by 10.8% that year. This collapse prompted the Asian financial crisis.
Thailand's economy started to recover in 1999, expanding 4.2% and 4.4% in 2000, thanks largely to strong exports. Growth (2.2%) was dampened by the softening of the global economy in 2001, but picked up in the subsequent years owing to strong growth in Asia, a relatively weak baht encouraging exports and increasing domestic spending as a result of several mega projects and incentives of Prime Minister Thaksin Shinawatra, known as Thaksinomics. Growth in 2002, 2003 and 2004 was 5–7% annually. Growth in 2005, 2006 and 2007 hovered around 4–5%. Due both to the weakening of the US dollar and an increasingly strong Thai currency, by March 2008, the dollar was hovering around the 33 baht mark.
Thailand exports an increasing value of over $105 billion worth of goods and services annually. Major exports include Thai rice, textiles and footwear, fishery products, rubber, jewellery, cars, computers and electrical appliances. Thailand is the world's no.1 exporter of rice, exporting more than 6.5 million tons of milled rice annually. Rice is the most important crop in the country. Thailand has the highest percentage of arable land, 27.25%, of any nation in the Greater Mekong Subregion. About 55% of the arable land area is used for rice production.
Substantial industries include electric appliances, components, computer parts and cars, while tourism in Thailand makes up about 6% of the economy. Prostitution in Thailand and sex tourism also form a de facto part of the economy. Cultural milieu combined with poverty and the lure of money have caused prostitution and sex tourism in particular to flourish in Thailand. One estimate published in 2003 placed the trade at US$4.3 billion per year or about three percent of the Thai economy. According to research by Chulalongkorn University on the Thai illegal economy, prostitution in Thailand in the period between 1993 and 1995, made up around 2.7% of the GDP. It is believed that at least 10% of tourist dollars are spent on the sex trade.
The economy of Thailand is an emerging economy which is heavily export-dependent, with exports accounting for more than two thirds of gross domestic product (GDP) The exchange rate is Baht 33.00/USD.
Thailand has a GDP worth 8.5 trillion Baht (on a purchasing power parity (PPP) basis), or US$627 billion (PPP). This classifies Thailand as the 2nd largest economy in Southeast Asia after Indonesia. Despite this, Thailand ranks midway in the wealth spread in Southeast Asia as it is the 4th richest nation according to GDP per capita, after Singapore, Brunei and Malaysia.
It functions as an anchor economy for the neighboring developing economies of Laos, Burma, and Cambodia. Thailand's recovery from the 1997–1998 Asian financial crisis depended mainly on exports, among various other factors. Thailand ranks high among the world's automotive export industries along with manufacturing of electronic goods.
Most of Thailand's labor force is working in agriculture. However, the relative contribution of agriculture to GDP has declined while exports of goods and services have increased.
Tourism revenues are on the rise. With the instability surrounding the recent coup and the military rule, however, the GDP growth of Thailand has settled at around 4-5% from previous highs of 5-7% under the previous civilian administration, as investor and consumer confidence has been degraded somewhat due to political uncertainty.
The incumbent elected civilian administration under Samak Sundaravej in power from January 29 to September 9, 2008 stated that the economy will have grown by 5.5% to 6% by the end of 2008. Due to rising oil and food prices, the annual inflation rate for 2008 shot up to 9.2% in July; a 10-year high, but it will unlikely reach double digit rates later this year as oil and food prices are stabilizing
Thailand generally uses the metric system but traditional units of measurement for land area are used, and imperial measure (feet, inches etc.) are occasionally used with building materials such as wood and plumbing sizes. Years are numbered as B.E. (Buddhist Era) in education, the civil service, government, and on contracts and newspaper datelines; in banking, however, and increasingly in industry and commerce, standard Western year (Christian or Common Era) counting prevails.
Language
The official language of Thailand is Thai, a Kradai language closely related to Lao, Shan in Burma, and numerous smaller languages spoken in an arc from Hainan and Yunnan south to the Chinese border. It is the principal language of education and government and spoken throughout the country. The standard is based on the dialect of the central Thai people, and it is written in the Thai alphabet, an abugida script that evolved from the Khmer script. Several other dialects exist, and coincide with the regional designations. Southern Thai is spoken in the southern provinces, and Northern Thai is spoken in the provinces that were formally part of the independent kingdom of Lannathai.
Thailand is also host to several other minority languages, the largest of which is the Lao dialect of Isan spoken in the northeastern provinces. Although sometimes considered a Thai dialect, it is a Lao dialect, and the region in where it is traditionally spoken was historically part of the Lao kingdom of Lan Xang. In the far south, Yawi, a dialect of Malay, is the primary language of the Malay Muslims. Chinese dialects are also spoken by the large Chinese population, Teochew being the dialect best represented.
Numerous tribal languages are also spoken, including those belonging to the Mon-Khmer family, such as Mon, Khmer, Viet, Mlabri; Austronesian family, such as Cham, Moken, and Orang Asli, Sino-Tibetan family such as Lawa, Akhan, and Karen; and other Tai languages such as Nyaw, Phu Thai, and Saek. Hmong is a member of the Hmong-Mien languages, which is now regarded as a language family of its own.
English is a mandatory school subject, but the number of fluent speakers remains very low, especially outside the cities.
Religion
Thailand has a prevalence of Buddhism that ranks among the highest in the world. The national religion is Theravada Buddhism. According to the last census (2000) 94.6% of the total population are Buddhists of the Theravada tradition. Muslims are the second largest religious group in Thailand at 4.6%. Thailand's southernmost provinces – Pattani, Yala, Narathiwat and part of Songkhla Chumphon have dominant Muslim populations, consisting of both ethnic Thai and Malay. The southern tip of Thailand is mostly ethnically Malay, and most Malays are Sunni Muslims. Christians represent 0.5% of the population. A tiny but influential community of Sikhs in Thailand and some Hindus also live in the country's cities, and are heavily engaged in retail commerce. There is also a small Jewish community in Thailand, dating back to the 17th century.
Culture
Thai culture has been shaped by many influences, including Chinese, Lao, Burmese, Cambodian, and Indian.
Its traditions incorporate a great deal of influence from India, China, Cambodia, and the rest of Southeast Asia. Thailand's national religion Theravada Buddhism is important to modern Thai identity. Thai Buddhism has evolved over time to include many regional beliefs originating from Hinduism, animism as well as ancestor worship. The official calendar in Thailand is based on the Eastern version of the Buddhist Era, which is 543 years ahead of the Gregorian (western) calendar. For example, the year AD 2011 is 2554 BE in Thailand.
Several different ethnic groups, many of which are marginalized, populate Thailand. Some of these groups overlap into Burma, Laos, Cambodia, and Malaysia and have mediated change between their traditional local culture, national Thai and global cultural influences. Overseas Chinese also form a significant part of Thai society, particularly in and around Bangkok. Their successful integration into Thai society has allowed for this group to hold positions of economic and political power.
The traditional Thai greeting, the wai, is generally offered first by the younger of the two people meeting, with their hands pressed together, fingertips pointing upwards as the head is bowed to touch their face to the hands, usually coinciding with the spoken word "Sawasdee khrap" for male speakers, and "Sawasdee ka" for females. The elder then is to respond afterwards in the same way. Social status and position, such as in government, will also have an influence on who performs the wai first. For example, although one may be considerably older than a provincial governor, when meeting it is usually the visitor who pays respect first. When children leave to go to school, they are taught to wai to their parents to represent their respect for them. They do the same when they come back. The wai is a sign of respect and reverence for another, similar to the namaste greeting of India and Nepal.
Muay Thai, or Thai boxing, is the national sport in Thailand and its native martial art call "Muay". In the past "Muay" was taught to royal soldiers for combat on battlefield if unarmed. After they retired from the army, these soldiers often became Buddhist monks and stayed at the temples. Most of the Thai people's lives are closely tied to Buddhism and temples; they often send their sons to be educated with the monks. "Muay" is also one of the subjects taught in the temples. Muay Thai achieved popularity all over the world in the 1990s. Although similar martial arts styles exist in other Southeast Asian countries, few enjoy the recognition that Muay Thai has received with its full-contact rules allowing strikes including elbows, throws and knees.
Association football, however, has possibly overtaken Muay Thai's position as most widely viewed and liked sport in contemporary Thai society and it is not uncommon to see Thais cheering their favourite English Premier League teams on television and walking around in replica kits. Another widely enjoyed pastime, and once a competitive sport, is kite flying.
Thai cuisine blends five fundamental tastes: sweet, spicy, sour, bitter and salty. Some common ingredients used in Thai cuisine include garlic, chillies, lime juice, lemon grass, and fish sauce. The staple food in Thailand is rice, particularly jasmine variety rice (also known as Hom Mali rice) which is included in almost every meal. Thailand is the world's largest exporter of rice, and Thais domestically consume over 100 kg of milled rice per person per year.[63] Over 5000 varieties of rice from Thailand are preserved in the rice gene bank of the International Rice Research Institute (IRRI), based in the Philippines. The king of Thailand is the official patron of IRRI.
Like most Asian cultures, respect towards ancestors is an essential part of Thai spiritual practice. Thais have a strong sense of hospitality and generosity, but also a strong sense of social hierarchy. Seniority is an important concept in Thai culture. Elders have by tradition ruled in family decisions or ceremonies. Older siblings have duties to younger ones.
Taboos in Thailand include touching someone's head or pointing with the feet, as the head is considered the most sacred and the foot the dirtiest part of the body.Thai society has been influenced in recent years by its widely available multi-language press and media. There are some English and numerous Thai and Chinese newspapers in circulation; most Thai popular magazines use English headlines as a chic glamor factor. Many large businesses in Bangkok operate in English as well as other languages.
Thailand is the largest newspaper market in Southeast Asia with an estimated circulation of at least 13 million copies daily in 2003. Even upcountry, out of Bangkok, media flourishes. For example, according to Thailand's Public Relations Department Media Directory 2003-2004, the nineteen provinces of Isan, Thailand's northeastern region, hosted 116 newspapers along with radio, TV and cable.
Sports
Thai boxing
Muay Thai (Thai: มวยไทย, RTGS: Muai Thai, IPA: [muɛj tʰɑj], lit. "Thai Boxing") is a form of hard martial art practiced in large parts of the world, including Thailand and other Southeast Asian countries. The art is similar to others in Southeast Asia such as: Pradal Serey in Cambodia, Lethwei in Burma, Tomoi in Malaysia, and Muay Lao in Laos. Muay Thai has a long history in Thailand and is the country's national sport.
Pone Kingpetch was a Thai boxer, from Hua Hin, who defeated Pascal Perez, an Argentinean boxer to become the first Thai WBC Flyweight Champion on 16 April 1960 and later a 3 time WBC Flyweight Champion. Pone Kingpetch originally known as Mana Sidokbuab, assumed this name from his training camp; Kingpetch. Thai fighters traditionally take on the name of the camps they train for. That owner of the gym and head coach's, Thongtos Intratat is present in these pictures. Thongtos Intratat is also known for being the first person to officially formulate and bottle Namman Muay (Thai Liniment) which is desired for his fighter, Pone Kingpetch. Namman Muay (Thai Liniment) is still only produced by his direct descendants in Thailand.
Traditional Muay Thai practiced today varies significantly from the ancient art Muay Boran and uses kicks, punches and knee and elbow strikes in a ring with gloves similar to those used in Western boxing and this has led to Thailand gaining medals at the Olympic Games in Boxing.
Sepak Takraw Takraw (Thai: ตะกร้อ) is a sport native to Thailand, which the players hit a rattan ball and only be allowed to use their feet, knees, chest and head to touch the ball. Sepak Takraw is a form of this sport which appears in volley ball style, the players must volley a ball over a net and force it to hit the ground on oppnent's side. It is a popular in other countries in Southeast Asia also. A rather similar game but played only with the feet is Buka ball.
Rugby Rugby is also a growing sport in Thailand with the Thailand national rugby union team rising to be ranked 61st in the world. Thailand became the first country in the world to host an international 80 kg welterweight rugby tournament in 2005. The national domestic Thailand Rugby Union (TRU) competition includes several universities and services teams such as Chulalongkorn University, Mahasarakham University, Kasetsart University, Prince of Songkla University, Thammasat University, Rangsit University, the Thai Police, the Thai Army, the Thai Navy and the Royal Thai Air Force. Local sports clubs which also compete in the TRU include the British Club of Bangkok, the Southerners Sports Club (Bangkok) and the Royal Bangkok Sports Club.
Golf
Thailand has been called the Golf Capital of Asia as it is a popular destination for golf. The country attracts a large number of golfers from Japan, Korea, Singapore, South Africa and Western countries who come to play golf in Thailand every year. The growing popularity of golf, especially among the middle classes and expats, is evident since there are more than 200 world-class golf courses nationwide, and some of them are chosen to host PGA and LPGA tournaments, such as Amata Spring Country Club, Alpine Golf & Sports Club, Thai Country Club and Black Mountain Golf Club.
Football
Further information: Football in Thailand
Thammasat Stadium is a multi-purpose stadium in Bangkok, Thailand. It is currently used mostly for football matches. The stadium holds 25,000. It is located in Thammasat University's Rangsit campus.
It was built for the 1998 Asian Games by construction firm Christiani and Nielsen, the same company that constructed the Democracy Monument in Bangkok.
Its appearance is that of a scaled down version of the Rajamangala Stadium. The tribunes form a continuous ring which are quite low behind each goal but rise up on each side. Unlike the Rajamangala though, Thammasat has a roof covering both side tribunes. Most striking about this stadium are the floodlights. Thai architects usually favour concrete pylons but these are the steel variety. As viewed from the exterior of the stadium the base of each pylon seems to grip the outside of the stadium and they dramatically lean over the tribunes so as to better illuminate the playing area.
Thammasat was going to be used for PEA FC's match against Singapore Armed Forces FC in an Asian Champions League qualifier in February 2009 but the pitch was deemed unplayable and the match was switched to the Rajamangala.
Rajamangala National Stadium is the biggest sporting arena in Thailand. It currently has a capacity of 65,000. It is located in Bang Kapi, Bangkok. The stadium was built in 1998 for the 1998 Asian Games and is the home stadium of Thailand national football team up to present.
Other sports Other sports in Thailand are slowly growing as the country develops its sporting infrastructure. The success in sports like weightlifting and Taekwondo at the last two Summer Olympic Games has demonstrated that boxing is no longer the only medal chance for Thailand.
ประเทศไทย
ประเทศไทย หรือชื่อทางการว่า ราชอาณาจักรไทย เป็นรัฐชาติอันตั้งอยู่บนคาบสมุทรอินโดจีน ในทวีปเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีพรมแดนด้านตะวันออกติดประเทศลาวและประเทศกัมพูชา ทิศใต้เป็นแดนต่อแดนประเทศมาเลเซียและอ่าวไทย ทิศตะวันตกติดทะเลอันดามันและประเทศพม่า และทิศเหนือผชิดประเทศพม่าและประเทศลาว มีแม่น้ำโขงกั้นเป็นบางช่วง ปกครองด้วยระบอบประชาธิปไตยแบบมีรัฐสภา มีศูนย์กลางการบริหารราชการแผ่นดินอยู่ที่กรุงเทพมหานคร และการปกครองส่วนภูมิภาค จัดระเบียบเป็น 77 จังหวัด
ประเทศไทยมีขนาดใหญ่เป็นอันดับที่ 50 ของโลก มีเนื้อที่ 513,115 ตารางกิโลเมตร และมีประชากรมากเป็นอันดับ 20 ของโลก คือ ประมาณ 66 ล้านคน กับทั้งยังเป็นประเทศอุตสาหกรรมใหม่ โดยมีรายได้หลักจากภาคอุตสาหกรรมและการบริการ ไทยมีแหล่งท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงเป็นอันมาก อาทิ พัทยา, ภูเก็ต, กรุงเทพมหานคร และเชียงใหม่ ซึ่งสร้างรายได้ให้แก่ประเทศ เช่นเดียวกับการส่งออกอันมีส่วนสำคัญในการพัฒนาเศรษฐกิจ และด้วยจีดีพีของประเทศ ซึ่งมีมูลค่าราว 260,000 ล้านดอลล่าร์สหรัฐ ตามที่ประมาณใน พ.ศ. 2552 เศรษฐกิจของประเทศไทยนับว่ามีขนาดใหญ่เป็นอันดับที่ 33 ของโลก
ในอาณาเขตประเทศไทย พบหลักฐานของมนุษย์ซึ่งมีอายุเก่าแก่ที่สุดถึงห้าแสนปี นักประวัติศาสตร์มักถือว่าอาณาจักรสุโขทัยเป็นยุคสมัยแรกของคนไทย ซึ่งต่อมาตกอยู่ในอิทธิพลของอาณาจักรอยุธยา อันมีความยิ่งใหญ่กว่า เนื่องจากมีการติดต่อกับชาติตะวันตก แต่ก็ร่วงโรยลงช่วงหนึ่ง อันเนื่องมาจากการขยายอำนาจของพม่านับแต่ พ.ศ. 2054 ก่อนจะกลับมารุ่งโรจน์อีกครั้ง ก่อนเสื่อมอำนาจและล่มสลายไปโดยสิ้นเชิง เมื่อสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรีทรงสถาปนาอาณาจักรธนบุรี เหตุการณ์ความวุ่นวายในช่วงปลายอาณาจักร ได้นำไปสู่ยุคสมัยของราชวงศ์จักรีแห่งกรุงรัตนโกสินทร์
ในช่วงต้นกรุง ประเทศต้องเผชิญภัยคุกคามจากชาติใกล้เคียง แต่หลังรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวเป็นต้นมา ชาติตะวันตกเริ่มมีอิทธิพลในภูมิภาคเป็นอย่างมาก นำไปสู่การเข้าเป็นภาคีแห่งสนธิสัญญาหลายฉบับ และการเสียดินแดนบางส่วน กระนั้น ไทยก็ยังธำรงตนมิได้เป็นอาณานิคมของชาติใด ๆ ต่อมาจนช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ไทยได้เข้าร่วมกับฝ่ายสัมพันธมิตร และในปี พ.ศ. 2475 ได้มีการปฏิวัติสยามเปลี่ยนแปลงการปกครองประเทศ และไทยได้เข้ากับฝ่ายอักษะในระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง จนช่วงสงครามเย็น ไทยได้ดำเนินนโยบายเป็นพันธมิตรกับสหรัฐอเมริกา และต้องผ่านสมัยรัฐบาลทหารมานานหลายสิบปี กระทั่งมีการตั้งรัฐบาลพลเรือน และเข้าสู่ยุคโลกเสรีในปัจจุบัน
ชื่อเรียก
คำว่า "สยาม" เป็นคำที่ชาวต่างประเทศใช้เรียกอาณาจักรอยุธยา เมื่อราว พ.ศ. 2000 เดิมทีประเทศไทยเองก็เคยใช้ชื่อว่า สยาม มานับตั้งแต่รัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวเป็นต้นมา โดยปรากฏใช้เป็นชื่อประเทศชัดเจนใน พ.ศ. 2399 แต่ทว่าคนไทยไม่เคยเรียกตนเองว่า "สยาม" หรือ "ชาวสยาม" อย่างชาวต่างชาติหรือตามชื่อประเทศอย่างเป็นทางการในสมัยนั้นเลย ส่วนคำว่า "คนไทย" นั้น จดหมายเหตุลาลูแบร์ได้บันทึกไว้อย่างชัดเจนว่า ชาวอยุธยาได้เรียกตนเองเช่นนั้นมานานแล้ว
ต่อมา เมื่อวันที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2482 ตามประกาศรัฐนิยม ฉบับที่ 1 ในสมัยรัฐบาลจอมพล ป. พิบูลสงคราม (ซึ่งประกาศใช้เมื่อ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2482) ได้เปลี่ยนชื่อประเทศ พร้อมกับเรียกประชาชน และสัญชาติจาก "สยาม" มาเป็น "ไทย" ซึ่งจอมพล ป. มีเจตนาต้องการบ่งบอกว่าดินแดนนี้เป็นของชาวไทย มิใช่ของเชื้อชาติอื่น ตามลัทธิชาตินิยมในเวลานั้น โดยในช่วงต่อมาได้เปลี่ยนกลับเป็นสยามเมื่อปี พ.ศ. 2488 แต่ก็ได้เปลี่ยนกลับมาชื่อไทยอีกครั้งเมื่อปี พ.ศ. 2491 ซึ่งเป็นช่วงที่จอมพล ป. พิบูลสงครามเป็นนายกรัฐมนตรี การเปลี่ยนชื่อในครั้งนี้ยังเปลี่ยนจาก "Siam" ในภาษาอังกฤษและภาษาฝรั่งเศส เป็น "Thaïlande" ในภาษาฝรั่งเศส และ "Thailand" ในภาษาอังกฤษอย่างในปัจจุบัน อย่างไรก็ตาม ชื่อ สยาม ยังคงเป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลายทั้งในและต่างประเทศ
ชื่อของประเทศไทยในภาษาอังกฤษมักจะถูกจำสับสนกับไต้หวันอยู่บ่อย ๆ
ภูมิประเทศ ภูมิอากาศและสิ่งแวดล้อม
ภาพถ่ายประเทศไทยจากดาวเทียมประเทศไทยมีขนาดประมาณ 513,115 ตารางกิโลเมตร คิดเป็นอันดับที่ 50 ของโลก เป็นประเทศที่มีขนาดใหญ่ที่สุดเป็นอันดับที่ 3 ในคาบสมุทรอินโดจีน รองจากประเทศอินโดนีเซียและประเทศพม่า และมีขนาดใกล้เคียงกับประเทศสเปนมากที่สุด
ประเทศไทยมีสภาพทางภูมิศาสตร์ที่หลากหลาย ภาคเหนือเป็นพื้นที่ภูเขาสูงสลับซับซ้อน จุดที่สูงที่สุดในประเทศไทย คือ ดอยอินทนนท์ ณ 2,565 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล รวมทั้งยังปกคลุมด้วยป่าไม้อันเป็นต้นน้ำลำธารที่สำคัญของประเทศ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือส่วนใหญ่เป็นพื้นที่ของที่ราบสูงโคราช สภาพของดินค่อนข้างแห้งแล้งและไม่เอื้ออำนวยต่อการเพาะปลูกนัก แม่น้ำเจ้าพระยาเกิดจากแม่น้ำหลายสายที่ไหลมาบรรจบกันที่ปากน้ำโพ จังหวัดนครสวรรค์ อันได้แก่ แม่น้ำปิง แม่น้ำวัง แม่น้ำยม และแม่น้ำน่าน ทำให้ภาคกลางกลายเป็นที่ราบลุ่มแม่น้ำที่มีความอุดมสมบูรณ์ที่สุดในประเทศ และถือได้ว่าเป็นแหล่งปลูกข้าวที่สำคัญแห่งหนึ่งของโลก ภาคใต้เป็นส่วนหนึ่งของคาบสมุทรไทย-มาเลย์ ขนาบด้วยทะเลทั้งสองด้าน มีจุดที่แคบลง ณ คอคอดกระ แล้วขยายใหญ่เป็นคาบสมุทรมลายู ส่วนภาคตะวันตกเป็นหุบเขาและแนวเทือกเขาซึ่งพาดตัวมาจากทางตะวันตกของภาคเหนือ
แม่น้ำเจ้าพระยาและแม่น้ำโขงถือเป็นแหล่งเกษตรกรรมที่สำคัญของประเทศไทย การผลิตของอุตสาหกรรมการเกษตรจะต้องอาศัยผลผลิตที่เก็บเกี่ยวได้จากแม่น้ำทั้งสองและสาขาทั้งหลาย อ่าวไทยกินพื้นที่ประมาณ 320,000 ตารางกิโลเมตร ซึ่งไหลมาจากแม่น้ำเจ้าพระยา แม่น้ำแม่กลอง แม่น้ำบางปะกง และแม่น้ำตาปี ซึ่งเป็นแหล่งดึงดูดนักท่องเที่ยว เนื่องจากน้ำตื้นใสตามแนวชายฝั่งของภาคใต้และคอคอดกระ อ่าวไทยยังเป็นศูนย์กลางทางอุตสาหกรรมของประเทศ เนื่องจากมีท่าเรือหลักในสัตหีบ และถือได้ว่าเป็นประตูที่จะนำไปสู่ท่าเรืออื่น ๆ ในกรุงเทพมหานคร ส่วนทะเลอันดามันถือได้ว่าเป็นแหล่งทรัพยากรธรรมชาติที่มีคุณค่ามากที่สุดของไทย เนื่องจากมีรีสอร์ตที่ได้รับความนิยมอย่างสูงในทวีปเอเชีย รวมไปถึงจังหวัดภูเก็ต จังหวัดกระบี่ จังหวัดระนอง จังหวัดพังงา จังหวัดตรัง และหมู่เกาะตามแนวชายฝั่งของทะเลอันดามัน ซึ่งนักท่องเที่ยวมักจะมาเยี่ยมเยือนอยู่เสมอ
ช้างเอเชีย (Elephas maximus) สัตว์ประจำชาติไทยภูมิอากาศของไทยเป็นแบบเขตร้อน หรือแบบสะวันนา มีอุณหภูมิเฉลี่ย 18-34 °C และมีปริมาณฝนตกเฉลี่ยตลอดปีกว่า 1,500 มิลลิเมตร สามารถแบ่งออกได้เป็น 3 ฤดูกาล: อากาศร้อนระหว่างเดือนกุมภาพันธ์ถึงเดือนเมษายนเป็นฤดูร้อน; ระหว่างเดือนพฤษภาคมถึงเดือนตุลาคม ประเทศไทยได้รับอิทธิพลจากลมมรสุมตะวันตกเฉียงใต้จากทะเลจีนใต้เป็นฤดูฝน; ส่วนในเดือนพฤศจิกายนถึงกลางเดือนมีนาคม ประเทศไทยได้รับอิทธิพลจากลมมรสุมตะวันออกเฉียงเหนือจากประเทศจีนเป็นฤดูหนาว ส่วนภาคใต้มีสภาพอากาศแบบป่าดงดิบ ซึ่งมีอากาศร้อนชื้นตลอดทั้งปี จึงสามารถแบ่งออกได้เป็น 2 ฤดู: โดยฝั่งทะเลตะวันออก ฤดูร้อนเริ่มตั้งแต่เดือนพฤษภาคมถึงเดือนกันยายน และฝั่งทะเลตะวันตก ฤดูร้อนเริ่มตั้งแต่เดือนพฤศจิกายนถึงเดือนเมษายน
ประเทศไทยยังคงมีความหลากหลายทางชีวภาพของทั้งพืชและสัตว์อยู่มาก อันเป็นรากฐานอันมั่นคงของการผลิตในภาคการเกษตร และประเทศไทยได้มีผลไม้เมืองร้อนหลากชนิด พื้นที่ราว 29% ของประเทศไทยเป็นป่าไม้ รวมไปถึงพื้นที่ปลูกยางพาราและกิจกรรมปลูกป่าบางแห่ง ประเทศไทยมีเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่ากว่า 50 แห่ง เขตห้ามล่าสัตว์ป่าอีก 56 แห่ง โดยพื้นที่ 12% ของประเทศเป็นอุทยานแห่งชาติ (ปัจจุบันมี 110 แห่ง) และอีกเกือบ 20% เป็นเขตป่าสงวน ประเทศไทยมีพืช 15,000 สปีชีส์ คิดเป็น 8% ของสปีชีส์พืชทั้งหมดบนโลก ในประเทศไทย พบนกจำนวน 982 ชนิด นอกจากนี้ ยังเป็นถิ่นที่อยู่ของสัตว์สะเทินน้ำสะเทินบก นก สัตว์เลี้ยงลูกด้วยน้ำนม และสัตว์เลื้อยคลานกว่า 1,715 สปีชีส์ซึ่งได้รับการบันทึก
ประวัติศาสตร์ดูบทความหลักที่ ประวัติศาสตร์ไทย
ยุคก่อนประวัติศาสตร์
เครื่องปั้นดินเผาซึ่งถูกพบใกล้กับบ้านเชียง สันนิษฐานว่ามีอายุกว่า 2,000 ปีประเทศไทยมีประวัติศาสตร์อันยาวนาน ในอดีต พื้นที่ซึ่งเป็นประเทศไทยในปัจจุบันได้มีมนุษย์เข้ามาอยู่อาศัยตั้งแต่ยุคหินเก่าเป็นต้นมา คือ ราว 20,000 ปีที่แล้ว ภูมิภาคดังกล่าวได้รับอิทธิพลทางวัฒนธรรมและทางศาสนาจากอินเดีย นับตั้งแต่อาณาจักรฟูนัน เมื่อราวคริสต์ศตวรรษที่ 1 แต่สำหรับรัฐของคนไทยแล้ว ตามตำนานโยนกได้บันทึกว่า การก่อตั้งอาณาจักรของคนไทยครั้งแรกเกิดขึ้นเมื่อราว พ.ศ. 1400
อาณาจักรสุโขทัยดูบทความหลักที่ อาณาจักรสุโขทัย
ภายหลังจากการล่มสลายของจักรวรรดิขะแมร์ เมื่อต้นคริสต์ศตวรรษที่ 13 ทำให้มีรัฐเกิดขึ้นเป็นจำนวนมากในเวลาไม่นานนัก อาทิ ชาวไท มอญ เขมรและมาเลย์ นักประวัติศาสตร์ไทยเริ่มถือเอาสมัยอาณาจักรสุโขทัย นับตั้งแต่ พ.ศ. 1781 เป็นจุดเริ่มต้นของประวัติศาสตร์ชาติไทย ซึ่งตรงกับสมัยรุ่งเรืองของอาณาจักรล้านนา และอาณาจักรล้านช้าง อาณาจักรสุโขทัยขยายดินแดนออกไปอย่างกว้างขวางในรัชสมัยพ่อขุนรามคำแหงมหาราช แต่เริ่มอ่อนแอลงภายหลังการสวรรคตของพระองค์ การรับพุทธศาสนานิกายเถรวาทแบบลังกาวงศ์เข้ามา ทำให้อาณาจักรสุโขทัยเริ่มมีการปกครองแบบธรรมราชา
อาณาจักรอยุธยา ธนบุรี และรัตนโกสินทร์ตอนต้นดูบทความหลักที่ อาณาจักรอยุธยา, อาณาจักรธนบุรี และ อาณาจักรรัตนโกสินทร์
พระเจ้าอู่ทองทรงก่อตั้งอาณาจักรอยุธยาเป็นอาณาจักรของชนชาติไทยขึ้น ในปี พ.ศ. 1893 มีการปกครองแบบสมบูรณาญาสิทธิราช ซึ่งยึดมาจากหลักของศาสนาพราหมณ์ การเข้าแทรกแซงสุโขทัยอย่างต่อเนื่องทำให้อาณาจักรสุโขทัยตกเป็นประเทศราชของอาณาจักรอยุธยา ต่อมา ในรัชสมัยของสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถ พระร่วงเจ้าสุโขทัย คนสุดท้าย พระยายุทธิษฐิระ เอาใจออกห่างไปเข้ากับอาณาจักรล้านนาในรัชสมัยของพระเจ้าติโลกราช พระองค์จึงทรงไปประทับอยู่ที่เมืองพิษณุโลกและทำสงครามกับอาณาจักรล้านนาเป็นเวลาหลายปี นอกจากนี้ พระองค์ยังทรงปฏิรูปการปกครองใหม่ ซึ่งบางส่วนได้ใช้มาจนถึงรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว
โกษาปานนำพระราชสาส์นของสมเด็จพระนารายณ์ถวายแด่พระเจ้าหลุยส์ที่ 14การยึดครองมะละกาของโปรตุเกสในปี พ.ศ. 2054 ตรงกับรัชสมัยของสมเด็จพระรามาธิบดีที่ 2 ทำให้อยุธยาเริ่มการติดต่อกับชาติตะวันตก ในขณะเดียวกัน ราชวงศ์ตองอูของพม่าเริ่มมีอำนาจมากขึ้น จึงนำมาสู่การขยายดินแดนมายังกรุงศรีอยุธยาในรัชสมัยของพระเจ้าตะเบ็งชะเวตี้และพระเจ้าบุเรงนอง การสงครามอันยืดเยื้อนับสิบปี ส่งผลให้อยุธยาตกเป็นประเทศราชของอาณาจักรตองอูใน พ.ศ. 2112 สมเด็จพระนเรศวรมหาราชทรงใช้เวลา 15 ปีเพื่อสร้างภาวะครอบงำในลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยาอีกครั้งหนึ่ง
จากนั้น กรุงศรีอยุธยาได้กลายมาเป็นอาณาจักรที่รุ่งเรืองถึงขีดสุด ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศของอยุธยารุ่งเรืองขึ้นอย่างมากในรัชสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ซึ่งสร้างความสัมพันธ์ทางการทูตกับฝรั่งเศส, ดัตช์, และอังกฤษ อย่างไรก็ตาม อิทธิพลซึ่งเพิ่มมากขึ้นของชาวต่างชาติในกรุงศรีอยุธยา ทำให้พระเพทราชาประหารชีวิตคอนสแตนติน ฟอลคอน ความขัดแย้งภายในทำให้การติดต่อกับชาติตะวันตกซบเซาลง
อาณาจักรอยุธยาเริ่มเสื่อมอำนาจลงราวพุทธศตวรรษที่ 24 การสงครามกับราชวงศ์คองบองส่งผลให้อยุธยาถูกปล้นสะดมและเผาทำลาย เมื่อปี พ.ศ. 2310 ในปีเดียวกัน พระยาตากได้รวบรวมไพร่พลกอบกู้เอกราช และย้ายราชธานีมาอยู่ที่กรุงธนบุรี ซึ่งเป็นเมืองหลวงของคนไทยเป็นเวลานาน 15 ปี ถือเป็นช่วงเวลาของการทำสงครามและการฟื้นฟูความเจริญของชาติ จนกระทั่ง พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก ปฐมกษัตริย์แห่งราชวงศ์จักรี ได้สถาปนากรุงรัตนโกสินทร์ขึ้นเมื่อวันที่ 6 เมษายน พ.ศ. 2325
ในช่วงกรุงรัตนโกสินทร์ตอนต้น ไทยเผชิญกับการรุกรานจากชาติเพื่อนบ้านหลายครั้งจนกระทั่งรัชกาลที่ 4 พระราชนโยบายของพระมหากษัตริย์ในช่วงนี้ คือ การป้องกันตนเองจากมหาอำนาจอาณานิคม แต่ก็ส่งเสริมการลงทุนจากต่างชาติ เทคโนโลยีตะวันตก และการศึกษาอันทันสมัย
การเผชิญหน้ากับชาติตะวันตกดูเพิ่มที่ การเปลี่ยนแปลงดินแดนของสยามและไทย
การสูญเสียดินแดนให้กับฝรั่งเศสและอังกฤษในรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เซอร์จอห์น เบาริ่ง ราชทูตอังกฤษ ได้เข้ามาทำสนธิสัญญาเบาว์ริง อันนำมาสู่การทำสนธิสัญญากับชาติอื่น ๆ ด้วยเงื่อนไขที่คล้ายกัน หากก็นำมาซึ่งการพัฒนาเศรษฐกิจในกรุงเทพมหานครและการค้าระหว่างประเทศ ต่อมา การคุกคามของจักรวรรดินิยมทำให้สยามเสียดินแดนให้แก่ฝรั่งเศสและอังกฤษในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว แต่แม้จะถูกกดดันอย่างหนักจากชาติมหาอำนาจ สยามก็ยังสามารถธำรงตนเป็นรัฐเดียวในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ซึ่งไม่เคยตกเป็นอาณานิคมของชาติตะวันตกเลย หากก็ต้องรับอิทธิพลจากประเทศตะวันตกเข้าสู่ประเทศอย่างมาก จนกระทั่งนำไปสู่การปฏิรูปทางสังคมและวัฒนธรรมในเวลาต่อมา และดำรงบทบาทของตนเป็นรัฐกันชนระหว่างประเทศเจ้าอาณานิคมทั้งสอง
พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงมีพระราชดำริให้สยามเข้าร่วมสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง โดยอยู่ฝ่ายเดียวกับฝ่ายสัมพันธมิตร ทำให้ประเทศได้รับการยอมรับจากนานาประเทศ นำมาซึ่งการแก้ไขสนธิสัญญาอันไม่เป็นธรรมทั้งหลายเพื่อให้ชาติมีอธิปไตยอย่างแท้จริง แต่กว่าจะเสร็จก็ล่วงถึงรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวอานันทมหิดล
การเปลี่ยนแปลงการปกครอง สงครามโลกครั้งที่สอง และสงครามเย็นดูบทความหลักที่ การปฏิวัติสยาม พ.ศ. 2475 และ สงครามโลกครั้งที่สองในประเทศไทย
พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงลงพระปรมาภิไธยในรัฐธรรมนูญถาวรฉบับแรกของไทยวันที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2475 ได้มีการปฏิวัติ ซึ่งเปลี่ยนแปลงการปกครองมาเป็นระบอบประชาธิปไตย ทำให้คณะราษฎรเข้ามามีบทบาทในทางการเมือง ระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง ประเทศไทยได้ลงนามเป็นพันธมิตรทางทหารกับญี่ปุ่น และประกาศสงครามกับสหรัฐอเมริกาและสหราชอาณาจักร แต่เนื่องจากประเทศฝ่ายสัมพันธมิตรให้การยอมรับในขบวนการเสรีไทย ประเทศไทยจึงรอดพ้นจากสถานะประเทศผู้แพ้สงคราม
ในช่วงสงครามเย็น ประเทศไทยได้ดำเนินนโยบายเป็นพันธมิตรกับสหรัฐอเมริกา โดยมีนโยบายในการต่อต้านการขยายตัวของคอมมิวนิสต์ในภูมิภาค และส่งทหารไปร่วมรบในสงครามเกาหลีและสงครามเวียดนาม ต่อมา ประเทศไทยประสบกับปัญหาการขยายตัวของคอมมิวนิสต์ในประเทศ แต่ในภายหลังพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทยก็กลับอ่อนแอลงจนไม่สามารถปฏิบัติการได้อีก โดยสงครามกับฝ่ายคอมมิวนิสต์ยุติลงอย่างสิ้นเชิงเมื่อปี พ.ศ. 2523
การพัฒนาประชาธิปไตย
ผู้ร่วมชุมนุมที่ถนนราชดำเนิน ในเหตุการณ์ 14 ตุลาหลังการเปลี่ยนแปลงการปกครอง ประเทศไทยยังถือได้ว่าอยู่ในระบอบเผด็จการทหารในทางปฏิบัติอยู่หลายทศวรรษ นายกรัฐมนตรีที่มาจากการเลือกตั้งเป็นคนแรกเป็นผลมาจากการเลือกตั้งในปี พ.ศ. 2516[ต้องการอ้างอิง] ภายหลังเหตุการณ์ 14 ตุลา ซึ่งในช่วงเวลานั้น ประเทศไทยประสบกับความไร้เสถียรภาพทางการเมือง และได้มีการสืบทอดอำนาจของรัฐบาลทหารผ่านรัฐประหารหลายสิบครั้ง อย่างไรก็ดี หลังจากนั้นได้มีเหตุการณ์เรียกร้องประชาธิปไตยครั้งสำคัญถึงสองครั้งในเหตุการณ์ 6 ตุลา และเหตุการณ์พฤษภาทมิฬ ประชาธิปไตยในประเทศไทยจึงมั่นคงยิ่งขึ้น
การดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีสมัยที่สองของทักษิณ ชินวัตร เป็นช่วงเวลาที่เกิดวิกฤตการณ์ทางการเมืองในประเทศ โดยมีการประท้วงเพื่อขับไล่ออกจากตำแหน่งโดยพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย หลังจากนั้นได้เกิดรัฐประหารยึดอำนาจจากรัฐบาลรักษาการ ทำให้ประเทศอยู่ภายใต้การปกครองของรัฐบาลทหารเป็นเวลาหนึ่งปี ก่อนที่การเลือกตั้งในปี พ.ศ. 2550 ซึ่งเป็นการฟื้นฟูประชาธิปไตยอีกสมัยหนึ่ง
การชุมนุมของพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตยดำเนินต่อไปในสมัยรัฐบาลสมัครและรัฐบาลสมชาย ต่อมา อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ได้รับการเลือกให้เป็นนายกรัฐมนตรี แนวร่วมประชาธิปไตยต่อต้านเผด็จการแห่งชาติ แดงทั้งแผ่นดิน จึงเริ่มเคลื่อนไหวเพื่อต่อต้านรัฐบาลอภิสิทธิ์
การเมืองการปกครองและรัฐบาลดูเพิ่มที่ การเมืองไทย, รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย, กฎหมายไทย และ รัฐบาลไทย
ห้องประชุมรัฐสภาไทย
ที่ทำการศาลฎีกาเดิมประเทศไทยมีการปกครองแบบระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ ตั้งแต่สมัยอาณาจักรอยุธยาเป็นต้นมา จนกระทั่งมีการปกครองในลักษณะรวมอำนาจเข้าสู่ศูนย์กลางแบบเด็ดขาดตั้งแต่รัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว[44] ครั้นวันที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2475 คณะราษฎรได้ปฏิวัติในสมัยของพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว และเปลี่ยนแปลงรูปแบบการปกครองเป็นระบอบประชาธิปไตย โดยแบ่งแยกอำนาจอธิปไตยเป็นสามส่วน โดยมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุขแห่งรัฐ ทรงใช้อำนาจนั้นทางรัฐสภา คณะรัฐมนตรี และศาล ตามบทบัญญัติแห่งรัฐธรรมนูญ
ปัจจุบัน ประเทศไทยมีรูปแบบรัฐเป็นราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ และใช้การปกครองระบอบประชาธิปไตยแบบรัฐสภา หรือที่รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยเรียกรวมกันว่า ระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข รัฐธรรรมนูญฉบับปัจจุบัน คือ รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550 ซึ่งเป็นฉบับที่ 18 อันกำหนดรูปแบบองค์กรบริหารอำนาจทั้งสามส่วนดังนี้
อำนาจนิติบัญญัติ มีรัฐสภาในระบบสองสภา อันประกอบด้วยสภาผู้แทนราษฎร และวุฒิสภา มีสมาชิกรวมกันทั้งสิ้น 630 คน เป็นองค์กรบริหารอำนาจ มีประธานรัฐสภาเป็นประมุขแห่งอำนาจ
อำนาจบริหาร มีนายกรัฐมนตรี ซึ่งมาจากการแต่งตั้งโดยพระมหากษัตริย์ ตามคำกราบบังคมทูลของประธานรัฐสภาและคณะรัฐมนตรี ซึ่งพระมหากษัตริย์ทรงแต่งตั้งตามคำกราบบังคมทูลของนายกรัฐมนตรี เป็นองค์กรบริหารอำนาจ นายกรัฐมนตรีเป็นประมุขแห่งอำนาจ
อำนาจตุลาการ มีระบบศาล ซึ่งประกอบด้วยศาลยุติธรรม ศาลรัฐธรรมนูญ และศาลปกครอง เป็นองค์กรบริหารอำนาจ มีประธานศาลฎีกา ประธานศาลรัฐธรรมนูญ และประธานศาลปกครองสูงสุด เป็นประมุขในส่วนของตน
สภาผู้แทนราษฎรประกอบด้วยผู้แทนราษฎรจำนวน 480 คน มาจากการเลือกตั้งแบบแบ่งเขตจำนวน 400 คน และมาจากการเลือกตั้งแบบสัดส่วน 80 คน อยู่ในตำแหน่งคราวละ 4 ปี; วุฒิสภาประกอบด้วยสมาชิกจำนวน 150 คน มาจากการเลือกตั้งจังหวัดละ 1 คน (รวมกรุงเทพมหานคร) และมาจากการสรรหา 73 คน โดยมีคณะกรรมการสรรหาสมาชิกวุฒิสภา 7 คน อยู่ในตำแหน่งคราวละ 6 ปี และไม่สามารถเป็นสมาชิกวุฒิสภาติดต่อกันเกิน 1 วาระ; นายกรัฐมนตรีดำรงตำแหน่งคราวละ 4 ปี ตามสภาผู้แทนราษฎร และไม่สามารถดำรงตำแหน่งติดต่อกันได้เกิน 8 ปี นายกรัฐมนตรีมิได้รับการเลือกตั้งโดยตรงจากประชาชน แต่ได้รับการลงมติเห็นชอบโดยสภาผู้แทนราษฎร; ศาลรัฐธรรมนูญมีวาระ 9 ปี ประกอบด้วยตุลาการ 9 คน
การแบ่งเขตการปกครองดูบทความหลักที่ การแบ่งเขตการปกครองของประเทศไทย และ จังหวัดในประเทศไทย
การแบ่งภูมิภาคของประเทศไทยโดยใช้เกณฑ์อย่างเป็นทางการของราชบัณฑิตยสถาน
ภาคเหนือ
ภาคอีสาน
ภาคกลาง ภาคตะวันออก
ภาคตะวันตก
ภาคใต้
ประเทศไทยแบ่งเขตการบริหารออกเป็น การบริหารราชการส่วนภูมิภาค ได้แก่ จังหวัด 76 จังหวัด โดยที่ไม่นับกรุงเทพมหานครว่าเป็นจังหวัด; 877 อำเภอ (50 เขตในกรุงเทพมหานคร) และ 7,255 ตำบล และการปกครองส่วนท้องถิ่น ได้แก่ องค์การบริหารส่วนจังหวัด เทศบาล และองค์การบริหารส่วนตำบล โดย "สุขาภิบาล" นั้นถูกยกฐานะไปเป็นเทศบาลทั้งหมดในปี พ.ศ. 2542
ส่วนกรุงเทพมหานครและเมืองพัทยาเป็นเขตการปกครองท้องถิ่นรูปแบบพิเศษ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกรุงเทพมหานคร จังหวัดนนทบุรี จังหวัดสมุทรปราการ จังหวัดปทุมธานี จังหวัดสมุทรสาครและจังหวัดนครปฐม นั้นเป็นเขตที่เรียกรวมกันว่า "กรุงเทพมหานครและปริมณฑล"
เมืองใหญ่และจังหวัดใหญ่ดูเพิ่มที่ รายชื่อเมืองใหญ่ของประเทศไทยเรียงตามจำนวนประชากร และ รายชื่อจังหวัดในประเทศไทยเรียงตามจำนวนประชากร
รายชื่อจังหวัดซึ่งมีประชากรมากที่สุดในประเทศไทย (31 ธันวาคม พ.ศ. 2553) อันดับ เขตการปกครอง / จังหวัด จำนวนประชากร
กรุงเทพมหานคร 5,701,394
1 นครราชสีมา 2,582,089
2 อุบลราชธานี 1,813,088
3 ขอนแก่น 1,767,601
4 เชียงใหม่ 1,640,479
5 บุรีรัมย์ 1,553,765
เศรษฐกิจดูบทความหลักที่ เศรษฐกิจไทย
กรุงเทพมหานคร เมืองหลวงและศูนย์กลางเศรษฐกิจของประเทศ
ประเทศไทยเป็นผู้ส่งออกข้าวรายใหญ่ที่สุดของโลกประเทศไทยมีเศรษฐกิจแบบผสม มีรายได้หลักจากอุตสาหกรรม การส่งออกสินค้าและบริการ การท่องเที่ยว การบริการ เกษตรกรรมและทรัพยากรธรรมชาติ ประเทศไทยเป็นประเทศที่มีมูลค่าการส่งออกเป็นอันดับที่ 24 ของโลก และมีมูลค่าการนำเข้าเป็นอันดับที่ 23 ของโลก ตลาดนำเข้าสินค้าไทยที่สำคัญ ได้แก่ ญี่ปุ่น จีน สหรัฐอเมริกา มาเลเซีย สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ สิงคโปร์ ไต้หวัน เกาหลีใต้ ซาอุดิอาระเบีย และอินโดนีเซีย ข้อมูลในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552 ประเทศไทยส่งออกสินค้ากว่า 406,990 ล้านบาท โดยสินค้าส่งออกที่สำคัญ ได้แก่ เครื่องจักร 141,401 ล้านบาท อาหาร 52,332 ล้านบาท สินค้าอุคสาหกรรม 45,959 ล้านบาท และมีมูลค่าการนำเข้าราว 285,965 ล้านบาท โดยสินค้านำเข้าที่สำคัญ ได้แก่ เครื่องจักร 113,421 ล้านบาท น้ำมันและเชื้อเพลิง 50,824 ล้านบาท และเคมีภัณฑ์ 46,376 ล้านบาท มีมูลค่าการค้าสุทธิ 121,025 ล้านบาท
ตัวชี้วัดทางเศรษฐฏิจ
อัตราการว่างงาน 1.5% (2553 ประมาณ)
การเติบโตของจีดีพี -2.8% (2552 ประมาณ)
ภาวะเงินเฟ้อ CPI -0.9% (2553)
หนี้สาธารณะ 2.7 ล้านล้านบาท (ก.ค. 2553)
ความยากจน 9.6% (2549 ประมาณ)
ในภาคการท่องเที่ยว การบริการและโรงแรม ในปี พ.ศ. 2547 มีนักท่องเที่ยวรวม 11.74 ล้านคน 56.52% มาจากเอเชียตะวันออกและกลุ่มประเทศอาเซียน (โดยเฉพาะมาเลเซีย คิดเป็น 11.97% ญี่ปุ่น 10.33%) ยุโรป 24.29% ทวีปอเมริกาเหนือและทวีปอเมริกาใต้รวมกัน 7.02% โดยแหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญได้แก่ กรุงเทพมหานคร เมืองพัทยา ภาคใต้ฝั่งทะเลอันดามัน และจังหวัดเชียงใหม่
อย่างไรก็ตาม แรงงานส่วนใหญ่ของไทยอยู่ในภาคเกษตรกรรม โดยมีข้าวเป็นพืชเศรษฐกิจหลักที่สำคัญที่สุดของประเทศ และถือได้ว่าเป็นประเทศซึ่งส่งออกข้าวเป็นอันดับ 1 ของโลก ด้วยสัดส่วนการส่งออกคิดเป็นร้อยละ 36 ของโลก ประเทศไทยมีพื้นที่ซึ่งเหมาะต่อการเพาะปลูกกว่า 27.25% ซึ่งในจำนวนนี้กว่า 55% ใช้สำหรับการปลูกข้าว ส่วนพืชผลทางการเกษตรอื่น ๆ ได้แก่ ยางพารา ผักและผลไม้ต่าง ๆ รวมไปถึงมีการเพาะเลี้ยงปศุสัตว์ เช่น วัว สุกร เป็ด ไก่ สัตว์น้ำทั้งปลาน้ำจืด ปลาน้ำเค็มในกระชัง การทำนากุ้ง การเลี้ยงหอย รวมไปถึงการประมงทางทะเล เนื่องจากประเทศไทยมีความอุดมสมบูรณ์ด้านพืชพรรณธัญญาหารตลอดปี จึงได้ชื่อว่าเป็นแหล่งผลิตอาหารที่สำคัญของโลก และเป็นผู้ส่งออกอาหารรายใหญ่ของโลกเป็นอันดับที่ 5
ประเทศไทยถือว่าเป็นประเทศอุตสาหกรรมใหม่ของโลก เคยมีอัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจสูงที่สุดในโลกระหว่างปี พ.ศ. 2528-2539 (คิดเป็น 9.4% ต่อปีโดยเฉลี่ย) อย่างไรก็ตาม การเติบโตดังกล่าวได้ส่งผลกระทบต่อค่าเงินบาทอย่างเป็นอันตราย ในปี พ.ศ. 2540 อันเป็นปีที่เกิดวิกฤตการณ์ทางการเงินในเอเชีย เศรษฐกิจไทยหดตัวลง 1.9% นายกรัฐมนตรีชวลิต ยงใจยุทธได้ประกาศลอยตัวค่าเงินบาท ซึ่งทำให้ค่าเงินบาทอ่อนตัวลงอยู่ที่ 56 บาทต่อดอลล่าร์สหรัฐ ก่อนที่เศรษฐกิจไทยเริ่มฟื้นตัวอีกครั้งในปี พ.ศ. 2542 หลังจากนั้น ระหว่างปี พ.ศ. 2545-2547 ภายใต้นโยบายเศรษฐกิจของนายกรัฐมนตรี ทักษิณ ชินวัตร เศรษฐกิจไทยได้ขยายตัวกว่า 5-7% ต่อปี และ 4-5% ต่อปี ระหว่างปี พ.ศ. 2548-2550 วิกฤตการณ์การเมืองภายในประเทศได้ส่งผลกระทบต่ออัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจของไทย วิกฤตการณ์การเงินทั่วโลกและความขาดเสถียรภาพทางการเมืองจะยังคงเป็นอุปสรรคขัดขวางเศรษฐกิจไทยต่อไป
วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี
พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงฉายภาพแขกต่างประเทศ ณ ค่ายหลวงหว้ากอได้มีการบรรจุแผนการใช้และพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีนับตั้งแต่แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ระยะที่ 5 (พ.ศ. 2525-2529) เป็นต้นมา แต่ในขณะนั้นยังพบว่ามีอุปสรรคด้านสมรรถภาพของประเทศในด้านวิทยาศาสตร์และเทโคโลยีของประเทศยังไม่เข้มแข็ง จนถึงแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ระยะที่ 6 (พ.ศ. 2530-2534) จึงได้จัดแผนพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีให้เป็น 1 ใน 10 ของแผน เพื่อพัฒนาขีดความสามารถด้านการผลิตและการแปรรูปสินค้า
พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงได้รับพระสมัญญานามว่า "บิดาแห่งวิทยาศาสตร์ไทย" จากการที่ได้ทรงคำนวณสุริยุปราคาเต็มดวง 18 สิงหาคม พ.ศ. 2411 อย่างแม่นยำ เมื่อวันที่ 14 เมษายน พ.ศ. 2525 โดยรัฐบาลกำหนดให้วันที่ 18 สิงหาคมของทุกปีเป็นวันวิทยาศาสตร์แห่งชาติ
การคมนาคมดูบทความหลักที่ การคมนาคมในประเทศไทย
รถตุ๊กตุ๊ก รูปแบบการคมนาคมที่พบเห็นได้ทั่วไปการคมนาคมส่วนใหญ่ในประเทศไทยจะใช้การขนส่งทางบกเป็นหลัก คือ อาศัยรถยนต์และจักรยานยนต์ ทางหลวงสายหลักในประเทศไทย ได้แก่ ถนนพหลโยธิน ถนนมิตรภาพ ถนนสุขุมวิท และถนนเพชรเกษม นอกจากนี้ระบบขนส่งมวลชนจะมีการบริการตามเมืองใหญ่ต่าง ๆ ได้แก่ระบบรถเมล์ และรถไฟ รวมถึงระบบที่เริ่มมีการใช้งานรถไฟลอยฟ้า และรถไฟใต้ดิน และในหลายพื้นที่จะมีการบริการรถสองแถว รวมถึงรถรับจ้างต่าง ๆ ได้แก่ แท็กซี่ เมลเครื่อง มอเตอร์ไซค์รับจ้าง และรถตุ๊กตุ๊ก
สำหรับการคมนาคมทางอากาศนั้น ปัจจุบันประเทศไทยได้เปิดใช้ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ ซึ่งถือได้ว่าเป็นท่าอากาศยานขนาดใหญ่ที่สุดของประเทศ โดยเปิดอย่างเป็นทางการตั้งแต่วันที่ 28 กันยายน พ.ศ. 2549 เพื่อใช้แทนที่ท่าอากาศยานนานาชาติดอนเมือง ส่วนการคมนาคมทางน้ำ ประเทศไทยมีท่าเรือหลัก ๆ คือ ท่าเรือกรุงเทพ คลองเตย และท่าเรือแหลมฉบัง
ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศและการทหารดูบทความหลักที่ ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศของไทย และ กองทัพไทย
อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ กับยูกิโอะ ฮาโตยามะ อดีตนายกรัฐมนตรีญี่ปุ่น ระหว่างการเดินทางเยือนญี่ปุ่นปัจจุบัน ประเทศไทยได้เข้ามามีบทบาทมากขึ้นในเวทีระหว่างประเทศ โดยได้เข้าไปมีส่วนร่วมในองค์การระหว่างประเทศและองค์การท้องถิ่น ประเทศไทยเป็นพันธมิตรที่สำคัญของสหรัฐอเมริกา และยังได้กระชับความสัมพันธ์กับประเทศสมาชิกสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (อาเซียน) ทั้งในด้านเศรษฐกิจ การค้า การธนาคาร การเมือง และด้านวัฒนธรรม นอกจากนี้ ประเทศไทยยังได้ให้ความร่วมมือกับองค์การท้องถิ่น อาทิ องค์การว่าด้วยความมั่นคงและความร่วมมือในยุโรป นอกจากนี้ ประเทศไทยยังเคยส่งทหารเข้าร่วมในกองกำลังนานาชาติในติมอร์ตะวันออก, อัฟกานิสถาน, อิรัก, บุรุนดี และปัจจุบัน ในดาร์ฟูร์ ประเทศซูดาน อย่างไรก็ตาม ความสัมพันธ์ระหว่างไทยกับประเทศเพื่อนบ้านค่อนข้างตกต่ำ
เรือหลวงจักรีนฤเบศรกองทัพไทยแบ่งออกเป็นสามเห่ล่าทัพ ได้แก่ กองทัพบก, ราชนาวี และกองทัพอากาศ ทุกวันนี้กองทัพไทยมีกำลังทหารทั้งสิ้นราว 1,025,640 นาย และมีกำลังหนุนกว่า 200,000 นาย และมีกำลังกึ่งทหารประจำการกว่า 113,700 นาย พระมหากษัตริย์ไทยดำรงตำแหน่งจอมทัพไทยโดยพฤตินัย ซึ่งปัจจุบันคือพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช แต่ในทางปฏิบัติ กองทัพอยู่ภายใต้ขอบเขตอำนาจบริหารจัดการของกระทรวงกลาโหม มีรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมเป็นผู้สั่งการ และอยู่ภายใต้การบังคับบัญชาของกองบัญชาการกองทัพไทย มีผู้บัญชาการกองทัพไทยเป็นผู้สั่งการ เมื่อปี พ.ศ. 2553 กระทรวงกลาโหมได้รับจัดสรรงบประมาณทั้งสิ้น 154,032,478,600 บาท
รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย บัญญัติไว้ว่าการป้องกันประเทศเป็นหน้าที่ของพลเมืองไทยทุกคน ชายไทยทุกคนมีหน้าที่รับราชการทหาร กองทัพจะเรียกเกณฑ์ชายซึ่งมีอายุย่างเข้า 21 ปี โดยอาศัยความตามพระราชบัญญัติรับราชการทหาร พ.ศ. 2497 โดยจะถูกเรียกมาตรวจเลือกหรือรับเข้ากองประจำการ
ระยะเวลาทำการฝึกอยู่ระหว่าง 6 เดือนถึง 2 ปี ขึ้นอยู่กับระดับการศึกษา การศึกษาวิชาทหาร และการสมัครเข้าเป็นทหาร โดยถ้าผู้รับการตรวจเลือกสำเร็จการศึกษาไม่ต่ำกว่าระดับปริญญาตรี หากจับได้สลากแดง (ใบแดง) จะต้องรับราชการ 1 ปีเต็ม หรือหากสมัครโดยไม่จับสลาก จะรับราชการเพียง 6 เดือน เป็นต้น ผู้ที่จับได้สลากดำ (ใบดำ) ไม่ต้องเข้ารับราชการทหาร ถ้านักศึกษาวิชาทหารสำเร็จการศึกษาชั้นปีที่ 1 จะต้องรับราชการ 1 ปีเต็ม ถ้าสำเร็จการศึกษาชั้นปีที่ 2 จะต้องรับราชการ 6 เดือน และถ้าสำเร็จการศึกษาชั้นปีที่ 3-5 ไม่ต้องบรรจุในกองประจำการ แต่สามารถเรียกพลได้ ในฐานะทหารกองหนุนประเภท 1
ประชากรชนชาติดูเพิ่มที่ ไทยสยาม และ กลุ่มชาติพันธุ์ไท-กะได
ตามการประมาณของ CIA The World Factbook เมื่อปี พ.ศ. 2553 ประชากรทั้งหมดของประเทศไทยมีประมาณ 66,404,688 คน ประกอบด้วยไทยสยามประมาณร้อยละ 75 ไทยเชื้อสายจีนร้อยละ 14 ไทยเชื้อสายมลายูร้อยละ 3 ประเทศไทยประสบปัญหาอัตราการเกิดต่ำกว่ามาตรฐาน โดยที่ในปี พ.ศ. 2551 อัตราการเกิดของประชากรอยู่ที่ 1.5% และมีแนวโน้มที่จะลดลงเหลือเพียง 1.45% ในปี พ.ศ. 2568 ซึ่งมีสาเหตุมาจากอัตราการคุมกำเนิดที่เพิ่มสูงขึ้น โดยคิดเป็น 81% ในปี พ.ศ. 2551 ซึ่งเมื่อประกอบกับอัตราการตายที่ลดลงในศตวรรษที่ผ่านมา ทำให้ประเทศไทยจะมีประชากรสูงวัยมากขึ้นในอนาคต
ในประเทศไทยถือได้ว่ามีความหลากหลายทางเชื้อชาติ โดยมีทั้ง ชาวไทย ชาวไทยเชื้อสายลาว ชาวไทยเชื้อสายมอญ ชาวไทยเชื้อสายเขมร รวมไปถึงกลุ่มชาวไทยเชื้อสายจีน ชาวไทยเชื้อสายมลายู ชาวชวา (แขกแพ) ชาวจาม (แขกจาม) ชาวเวียด ชาวพม่า และชาวไทยภูเขาเผ่าต่าง ๆ เช่น ชาวกะเหรี่ยง ลีซอ ชาวม้ง ส่วย เป็นต้น ในปี พ.ศ. 2553 ตามข้อมูลของสภาความมั่นคงแห่งชาติ ประเทศไทยมีแรงงานต่างด้าวถูกกฎหมายอยู่ 1.4 ล้านคน โดยมีอีกเท่าตัวที่ยังไม่ได้ขึ้นทะเบียน ตามข้อมูลการอพยพระหว่างประเทศของสหประชาชาติ ระบุว่า ในปี พ.ศ. 2548 ประเทศไทยมีผู้อพยพเข้ามาอาศัยอยู่จำนวน 1.05 ล้านคน คิดเป็น 1.6% ของจำนวนประชากร
ประเทศไทยมีการแบ่งแยกเชื้อชาติและชาติพันธุ์น้อยกว่าเมื่อเทียบกับประเทศเพื่อนบ้านมาก โดยสนับสนุนความเป็นอิสระในแต่ละเชื้อชาติ ได้มีนักวิชาการตะวันตกเขียนเอาไว้ว่า ประเทศไทยเป็น "สังคมที่มีโครงสร้างอย่างหลวม ๆ"
ศาสนาดูเพิ่มที่ ศาสนาในประเทศไทย
จำนวนผู้นับถือศาสนาในประเทศไทย
ศาสนา %
พุทธ 94.6%
อิสลาม 4.6%
คริสต์ 0.7%
อื่น ๆ 0.1%
ประชากรไทยนับถือศาสนาพุทธนิกายเถรวาท ประมาณร้อยละ 94.6[84] ซึ่งถือได้ว่าเป็นศาสนาประจำชาติของประเทศไทยโดยพฤตินัย แม้ว่าจะยังไม่มีการบัญญัติในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยฉบับใดเลยก็ตาม รองลงมา ได้แก่ ศาสนาอิสลามประมาณร้อยละ 4.6 ซึ่งส่วนใหญ่เป็นชาวไทยทางภาคใต้ตอนล่าง และยังมีชุมชนชาวสิกข์และชาวฮินดูในประเทศไทย ถึงแม้ว่าจะมีขนาดเล็ก แต่ก็มีอิทธิพลต่อประเทศอยู่ไม่น้อย สำหรับประชาคมชาวยิวนั้น มีประวัติยาวนานตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 17
ภาษาดูบทความหลักที่ ภาษาในประเทศไทย
ประเทศไทยมีภาษาไทยเป็นภาษาทางการ และเป็นภาษาหลักที่ใช้ติดต่อสื่อสาร การศึกษาและเป็นภาษาพูดที่ใช้กันทั่วประเทศ โดยใช้อักษรไทยเป็นรูปแบบมาตรฐานในการเขียน ซึ่งประดิษฐ์ขึ้นอย่างเป็นทางการในสมัยสุโขทัยโดยพ่อขุนรามคำแหงมหาราช นอกเหนือจากภาษาไทยกลางแล้ว ภาษาไทยสำเนียงอื่นยังมีการใช้งานในแต่ละภูมิภาคเช่น ภาษาไทยถิ่นเหนือในภาคเหนือ ภาษาไทยถิ่นใต้ในภาคใต้ และภาษาไทยถิ่นอีสานในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
นอกเหนือจากภาษาไทยแล้ว ในประเทศไทยยังมีการใช้งานภาษาของชนกลุ่มน้อยเช่น ภาษาจีนโดยเฉพาะสำเนียงแต้จิ๋ว ภาษาลาวในภาคตะวันออกเฉียงเหนือซึ่งบางครั้งนิยามว่าภาษาลาวสำเนียงไทย ภาษามลายูปัตตานีทางภาคใต้ นอกจากนี้ก็มีภาษาอื่นเช่น ภาษากวย ภาษากะยาตะวันออก ภาษาพวน ภาษาไทลื้อ ภาษาไทใหญ่ รวมไปถึงภาษาที่ใช้กันในชนเผ่าภูเขา ประกอบด้วยตระกูลภาษามอญ-เขมร เช่น ภาษามอญ ภาษาเขมร ภาษาเวียดนาม และภาษามลาบรี; ตระกูลภาษาออสโตรนีเซียน เช่น ภาษาจาม; ตระกูลภาษาจีน-ทิเบต เช่น ภาษาม้ง ภาษากะเหรี่ยง และภาษาไตอื่น ๆ เช่น ภาษาผู้ไท ภาษาแสก เป็นต้น
ภาษาอังกฤษและอักษรอังกฤษมีสอนในระดับโรงเรียนและมหาวิทยาลัย แต่จำนวนผู้ที่สามารถใช้ภาษาอังกฤษได้คล่องในประเทศไทยยังคงมีจำนวนน้อยอยู่ และส่วนใหญ่จะอยู่ในเขตเมืองและในครอบครัวที่มีการศึกษาดีเท่านั้น ซึ่งในด้านความสามารถในการใช้ภาษาอังกฤษนั้น จากที่ประเทศไทยเคยอยู่ในระดับแนวหน้าในปี พ.ศ. 2540 แต่เมื่อกลางปี พ.ศ. 2549 ไทยกลับล้าหลังประเทศลาวและประเทศเวียดนาม
การศึกษาดูบทความหลักที่ การศึกษาในประเทศไทย
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย มหาวิทยาลัยแห่งแรกของประเทศไทย สถาปนาเมื่อ พ.ศ. 2459 ได้รับการจัดอันดับเป็นมหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดของโลกลำดับที่ 180การศึกษาภาคบังคับในประเทศไทยเริ่มมีขึ้นตั้งแต่ พ.ศ. 2464 ตามกฎหมายไทย รัฐบาลจะต้องจัดการศึกษาขั้นพื้นฐานแบบให้เปล่าแก่ประชาชนเป็นเวลา 12 ปี ส่วนการศึกษาภาคบังคับในปัจจุบันกำหนดไว้ 9 ปี ระบบโรงเรียนที่ถูกจัดไว้มีตั้งแต่ระดับชั้นอนุบาล ประถมศึกษา และมัธยมศึกษาตอนต้นตามลำดับ แต่หลังจากจบการศึกษาระดับมัธยมศึกษาตอนต้นแล้ว บุคคลสามารถเลือกได้ระหว่างศึกษาต่อสายสามัญในระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย หรือเลือกศึกษาสายวิชาชีพ หรืออาจเลือกศึกษาต่อในสถาบันทางทหารหรือตำรวจ
ในการศึกษาต่อในระดับอุดมศึกษาในประเทศไทย นักเรียนในระดับมัธยมศึกษาตอนปลายจะต้องผ่านระบบการรับบุคคลเข้าศึกษาต่อในระดับอุดมศึกษา ซึ่งโดยปกติจะเสร็จสิ้นในระดับมัธยมศึกษาปีที่ 6 มหาวิทยาลัยในประเทศไทยได้รับการยอมรับในระดับสากล ได้แก่ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ และจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ซึ่งติดอันดับมหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดในโลก 200 อันดับแรก
แต่กระนั้น ก็ยังมีการเป็นห่วงในประเด็นทางด้านระดับเชาวน์ปัญญาของเยาวชนชาวไทย ซึ่งจากการศึกษาของหนังสือพิมพ์เดอะ เนชั่นได้รายงานว่า "กรมอนามัยและกรมสุขภาพจิตจะต้องรับมือกับความฉลาดที่ต่ำลง หลังจากได้พบว่าระดับเชาวน์ปัญญาโดยเฉลี่ยในกลุ่มเยาวชนต่ำกว่า 80" วัชระ พรรณเชษฐ์ได้รายงานในปี พ.ศ. 2549 ว่า "ค่าเฉลี่ยของระดับเชาวน์ปัญญาของเด็กไทยอยู่ระหว่าง 87-88 ซึ่งยังคงอยู่ในระดับ 'ต่ำกว่ามาตรฐาน' จากการจัดระดับในระดับสากล" ปัญหาในการศึกษาไทย พบว่าการนำเอาเทคโนโลยีมาใช้ประโยชน์ในการเรียนการสอนยังจำกัดอยู่มาก
วัฒนธรรมวัฒนธรรมไทยได้รับเอาวัฒนธรรมอินเดีย จีน ขอมและดินแดนบางส่วนของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เข้ามาอย่างมาก พุทธศาสนานิกายเถรวาท ซึ่งเป็นศาสนาที่มีผู้นับถือมากที่สุดในประเทศไทย ตั้งอยู่บนพื้นฐานของเอกลักษณ์และศรัทธาของไทยสมัยใหม่ ทำให้พุทธศาสนาในประเทศไทยได้มีการพัฒนาตามกาลเวลา ซึ่งรวมไปถึงการรวมเอาความเชื่อท้องถิ่นที่มาจากศาสนาฮินดู การถือผี และการบูชาบรรพบุรุษ ส่วนชาวมุสลิมอาศัยอยู่ทางภาคใต้ของประเทศไทยเป็นส่วนใหญ่ รวมไปถึงชาวจีนโพ้นทะเลที่เข้ามามีส่วนสำคัญอยู่ในสังคมไทย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในพื้นที่กรุงเทพมหานครและใกล้เคียง ซึ่งการปรับตัวเข้ากับสังคมไทยได้เป็นอย่างดี ทำให้กลุ่มชาวจีนได้มีตำแหน่งในอำนาจทางเศรษฐกิจและการเมือง
วัฒนธรรมไทยมีส่วนที่คล้ายคลึงกับวัฒนธรรมเอเชีย กล่าวคือ มีการให้ความเคารพแก่บรรพบุรุษ ซึ่งเป็นการยึดถือปฏิบัติกันมาอย่างช้านาน ชาวไทยมักจะมีความเป็นเจ้าบ้านและความกรุณาอย่างดี แต่ก็มีความรู้สึกในการแบ่งแยกลำดับชั้นอย่างรุนแรงเช่นกัน ความอาวุโสเป็นแนวคิดที่สำคัญในวัฒนธรรมไทยอย่างหนึ่ง ผู้อาวุโสจะต้องปกครองดูแลครอบครัวของตนตามธรรมเนียม และน้องจะต้องเชื่อฟังพี่
การทักทายตามประเพณีของไทย คือ การไหว้ ผู้น้อยมักจะเป็นผู้ทักทายก่อนเมื่อพบกัน และผู้ที่อาวุโสกว่าก็จะทักทายตอบในลักษณะที่คล้าย ๆ กัน สถานะและตำแหน่งทางสังคมก็มีส่วนต่อการตัดสินว่าผู้ใดควรจะไหว้อีกผู้หนึ่งก่อนเช่นกัน การไหว้ถือว่าเป็นสัญลักษณ์ในการให้ความเคารพและความนับถือแก่อีกผู้หนึ่ง
ศิลปะดูบทความหลักที่ ศิลปะไทย
พระที่นั่งไอศวรรย์ทิพย์อาสน์ พระราชวังบางปะอิน จังหวัดพระนครศรีอยุธยาจิตรกรรมไทยเป็นลักษณะอุดมคติ เป็นภาพ 2 มิติ โดยนำสิ่งใกล้ไว้ตอนล่างของภาพ สิ่งไกลไว้ตอนบนของภาพ ใช้สีแบบเอกรงค์ คือ ใช้หลายสี แต่มีสีที่โดดเด่นเพียงสีเดียว
ประติมากรรมไทยเดิมนั้นช่างไทยทำงานประติมากรรมเฉพาะสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เช่น พระพุทธรูป เทวรูป โดยมีสกุลช่างต่างๆ นับตั้งแต่ก่อนสมัยสุโขทัย เรียกว่า สกุลช่างเชียงแสน สกุลช่างสุโขทัย อยุธยา และกระทั่งรัตนโกสินทร์ โดยใช้ทองสำริดเป็นวัสดุหลักในงานประติมากรรม เนื่องจากสามารถแกะแบบด้วยขี้ผึ้งและตกแต่งได้ แล้วจึงนำไปหล่อโลหะ เมื่อเทียบกับประติมากรรมศิลาในยุคก่อนนั้น งานสำริดนับว่าอ่อนช้อยงดงามกว่ามาก
สถาปัตยกรรมไทยมีปรากฏให้เห็นในชั้นหลัง เนื่องจากงานสถาปัตยกรรมส่วนใหญ่ชำรุดทรุดโทรมได้ง่าย โดยเฉพาะงานไม้ ไม่ปรากฏร่องรอยสมัยโบราณเลย สถาปัตยกรรมไทยมีให้เห็นอยู่ในรูปของบ้านเรือนไทย โบสถ์ วัด และปราสาทราชวัง ซึ่งล้วนแต่สร้างขึ้นให้เหมาะสมกับสภาพอากาศและการใช้สอยจริง
อาหารไทยดูบทความหลักที่ อาหารไทย
อาหารไทยเป็นการผสมผสานรสชาติความหวาน ความเผ็ด ความเปรี้ยว ความขมและความเค็ม ส่วนประกอบซึ่งมักจะใช้ในการปรุงอาหารไทย รวมไปถึง กระเทียม พริก น้ำมะนาว และน้ำปลา และวัตถุดิบสำคัญของอาหารในประเทศไทย คือ ข้าว โดยมีข้าวกล้องและข้าวซ้อมมือเป็นพื้น มีคุณลักษณะพิเศษ คือ ให้คุณค่าทางโภชนาการครบถ้วน และให้สรรพคุณทางยาและสมุนไพร ตามสถิติพบว่า ชาวไทยรับประทานข้าวขาวมากกว่า 100 กิโลกรัมต่อคนต่อปี อาหารที่ขึ้นชื่อที่สุดของคนไทย คือ น้ำพริกปลาทู พร้อมกับเครื่องเคียงที่จัดมาเป็นชุด
วัฒนธรรมสมัยนิยมได้เปลี่ยนแปลงพฤติกรรมการกินของคนไทย โดยหันมาบริโภคอาหารจานด่วนมากยิ่งขึ้น ส่งผลให้เกิดโรคจากภาวะโภชนาการเกิน แต่กลับไม่สามารถขจัดโรคขาดสารอาหารได้
ภาพยนตร์ไทยดูบทความหลักที่ ภาพยนตร์ไทย
จำรัส สุวคนธ์ และ มานี สุมนนัฎ ดาราคู่แรกของไทยภาพยนตร์ไทยมีประวัติความเป็นมาที่ยาวนาน ภาพยนตร์ไทยเรื่องแรกถ่ายทำในเมืองไทย คือ เรื่อง นางสาวสุวรรณ ผู้สร้าง คือ บริษัทภาพยนตร์ ยูนิเวอร์ซัล ภาพยนตร์เรื่องนี้ใช้ผู้แสดงทั้งหมดเป็นคนไทย พ.ศ. 2470 ภาพยนตร์เรื่อง โชคสองชั้น เป็นภาพยนตร์ขนาด 35 มิลลิเมตร ขาว-ดำ ไม่มีเสียง ได้รับการยอมรับให้เป็นภาพยนตร์ประเภทเรื่องแสดงเพื่อการค้าเรื่องแรกที่สร้างโดยคนไทย
ในช่วงหลัง พ.ศ. 2490 ถือเป็นช่วงยุคเฟื่องฟูของภาพยนตร์ไทย สตูดิโอถ่ายทำและภาพยนตร์มีจำนวนเพิ่มมากขึ้น หลังจากนั้นประเทศไทยเข้าสู่ช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ถือเป็นช่วงซบเซาของภาพยนตร์ไทย เมื่อสงครามโลกครั้งที่ 2 ยุติลง กิจการภาพยนตร์ในประเทศไทยค่อย ๆ ฟื้นคืนกลับมา ได้เปลี่ยนไปสร้างเป็นภาพยนตร์ขนาด 16 มิลลิเมตรแทน และเมื่อบ้านเมืองเข้าสู่ภาวะคับขัน ภาพยนตร์ไทยหลายเรื่องได้แสดงบทบาทของตนในฐานะกระจกสะท้อนปัญหาการเมือง และสังคม ในช่วงเวลาระหว่างปี พ.ศ. 2516-2529 ต่อมาภาพยนตร์ไทยในช่วงปี พ.ศ. 2530-2539 โดยในตอนต้นทศวรรษวัยรุ่นเป็นกลุ่มเป้าหมายใหม่ นอกจากภาพยนตร์ประเภทวัยรุ่นแล้ว หนังผี และหนังบู๊ รวมทั้งหนังโป๊ และหนังเกรดบี ก็มีการผลิตมามากขึ้น
ปัจจุบันประเทศไทยมีภาพยนตร์ที่มุ่งสู่ตลาดโลก เช่น ภาพยนตร์เรื่อง ต้มยำกุ้ง ที่สามารถขึ้นไปอยู่บนตารางบ็อกซ์ออฟฟิสในสหรัฐอเมริกา และยังมีภาพยนตร์ไทยหลายเรื่องที่เป็นที่ยอมรับในเทศกาลภาพยนตร์ ล่าสุด ภาพยนตร์เรื่อง ลุงบุญมีระลึกชาติ กำกับโดยอภิชาติพงศ์ วีระเศรษฐกุล ได้รับรางวัลปาล์มทองคำ จากงานเทศกาลภาพยนตร์เมืองคานส์ครั้งที่ 63 นับเป็นภาพยนตร์จากภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เรื่องแรกที่ได้รับรางวัลนี้
วันสำคัญดูบทความหลักที่ รายชื่อวันสำคัญของไทย
วันสำคัญในประเทศไทยจะมีจำนวนมากโดยเฉพาะวันที่ไม่ใช่วันหยุดราชการ ซึ่งจะตั้งขึ้นหลังจากมีเหตุการณ์สำคัญเกิดขึ้น โดยวันชาติของประเทศไทยในปัจจุบัน ใช้วันพระราชสมภพของพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ซึ่งตรงกับวันที่ 5 ธันวาคมของทุกปี
กีฬาดูเพิ่มที่ ฟุตบอลทีมชาติไทย, ประเทศไทยในโอลิมปิก และ ประเทศไทยในซีเกมส์
มวยไทย กีฬาประจำชาติของไทยกีฬาซึ่งเป็นของชาวไทยแท้ คือ มวยไทย ซึ่งถือได้ว่าเป็นกีฬาประจำชาติของไทยโดยพฤตินัย เป็นศิลปะการต่อสู้ที่เผยแพร่ออกไปทั่วโลก โดยมีลักษณะที่คล้ายคลึงกับศิลปะการต่อสู้ของประเทศเพื่อนบ้านในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้หลายประเทศ นอกจากนี้ กีฬาอื่นที่รู้จักกันว่าเป็นของไทย เช่น ตะกร้อ
ส่วนกีฬาที่กำลังเติบโตในประเทศไทยอย่างรวดเร็ว ได้แก่ รักบี้และกอล์ฟ โดยผลงานของนักกีฬารักบี้ทีมชาติไทย ทำผลงานได้ถึงอันดับที่ 61 ของโลก ประเทศไทยยังเป็นประเทศแรกที่เป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขันรักบี้ทัวร์นาเมนต์รุ่นเวลเทอร์เวท 80 กิโลกรัมในปี พ.ศ. 2548 ส่วนกีฬากอล์ฟนั้น ไทยได้รับสมญานามว่าเป็น "เมืองหลวงของกอล์ฟในทวีปเอเชีย" ในประเทศไทย มีสนามกอล์ฟคุณภาพระดับโลกกว่า 200 แห่ง[103] ซึ่งดึงดูดนักกอล์ฟจำนวนมากจากเกาหลี สิงคโปร์ ญี่ปุ่น แอฟริกาใต้และประเทศตะวันตกทุกปี
สำหรับผลงานทางด้านกีฬา ประเทศไทยได้เข้าร่วมการแข่งขันกีฬาในระดับโลกหลายอย่าง เช่น โอลิมปิกฤดูร้อน โอลิมปิกฤดูหนาว เอเชียนเกมส์ และซีเกมส์ ซึ่งประเทศไทยเองได้รับสิทธิเป็นผู้จัดการแข่งขันเอเชียนเกมส์ 4 ครั้ง และซีเกมส์ 6 ครั้ง นอกจากนี้ยังเคยเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขันเอเชียนคัพและฟุตบอลโลกหญิงเยาวชน อีกด้วย สมรักษ์ คำสิงห์เป็นนักกีฬาชาวไทยคนแรกผู้คว้าเหรียญทองในการแข่งขันมวยสากลสมัครเล่นในโอลิมปิกฤดูร้อน 1996
การจัดอันดับของนานาชาติองค์กร หัวข้อสำรวจ อันดับ
มูลนิธิเฮอริเทจ ดัชนีเสรีภาพทางเศรษฐกิจ 50 จาก 157
เอ.ที. เคียร์นีย์/วารสารนโยบายต่างประเทศ Global Services Location Index 2009 4 จาก 50
องค์กรนักข่าวไร้พรมแดน ดัชนีเสรีภาพสื่อ 134 จาก 169
องค์กรเพื่อความโปร่งใสนานาชาติ ดัชนีภาพลักษณ์คอร์รัปชัน 84 จาก 179
สำนักงานโครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ ดัชนีการพัฒนามนุษย์ 78 จาก 177
การประชุมเศรษฐกิจโลก รายงานความสามารถในการแข่งขันระดับโลก (2008) 34 จาก 125
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น